استفاده از گوگرد یکی از روشهای افزایش حلالیت عناصر تثبیت شده در خاکهای قلیایی محسوب می شود. شرط بهره گیری از توان بالقوه گوگرد، حضور میکروارگانیسم های اکسید کننده این ماده به ویژه باکتریهای جنس تیوباسیلوس در خاک می باشد. این آزمایش به منظور بررسی اثربخشی گوگرد و باکتریهای تیوباسیلوس بر عملکرد کمی وکیفی گلرنگ در سال زراعی 89-1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند انجام شد. این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و دو فاکتور، کود گوگرد آلی گرانوله در چهار سطح (0، 300، 400 و 500 کیلوگرم در هکتار) و کود بیولوژیک تیوباسیلوس در چهار سطح (0، 1، 2 و 3 کیلوگرم در هکتار) روی گلرنگ با ژنوتیپil111 انجام شد. قبل از کاشت و پس از برداشت، نمونه گیری خاک به منظورتعیین میزان تغییرات احتمالی ph انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد که کاربرد توأم گوگرد وتیوباسیلوس نسبت به کاربرد گوگرد بدون تیوباسیلوس خصوصیات مورفولوژیکی و عملکرد و اجزای عملکرد را بیشتر افزایش داد و تأثیر معنی داری بر اکثر صفات اندازه گیری شده داشت، به طوری که کاربرد 400 و 500 کیلوگرم در هکتار گوگرد به همراه 3 کیلوگرم در هکتار تیوباسیلوس سبب بیشترین میزان ارتفاع بوته، قطر ساقه اصلی، تعداد شاخه فرعی، قطر طبق، تعداد طبق در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت گردید. همچنین بکارگیری 400 و 500 کیلوگرم در هکتار گوگرد به همراه 3 کیلوگرم در هکتار تیوباسیلوس بیشترین تأثیر را بر کیفیت بذور تولیدی داشت و سبب حصول بالاترین میزان درصد پروتئین بذر، درصد روغن بذر، درصد گوگرد و فسفر برگ شد. همبستگی مثبت ومعنی داری در سطح یک درصد بین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک، ارتفاع بوته ، قطر ساقه، تعداد شاخه فرعی، تعداد طبق، وزن طبق، درصد پروتئین و روغن دانه، درصد گوگرد و فسفر برگ وجود داشت. بیشترین میزان همبستگی بین عملکرد و تعداد طبق مشاهده شد.