مقایسه دو روند تاریخی ترکیه و ایران امکان دهنده مدلی از پویش تاریخی گسست دموکراسی می باشد. ارائه این مدل به معنای آرایش جدیدی از متغیرهای موثر بر تحکیم یا گسست دموکراسی و وزن متغیرها نسبت به یکدیگر است. ثبات سیاسی در ترکیه نتیجه ساختار حاکمیت تساهل‏گرا و رفرمیستی می باشد که روند اصلاح‏طلبی را نمایان ساخت. و عدم ثبات سیاسی در ایران نتیجه ساختار حاکمیت استبدادی و غیر دموکراتیک روندن انقلابی را به عرصه عمل رساند.