چکیده انقلاب مشروطه نتیجه خواست مردم ایران برای برقراری حکومت قانون و کسب حقوق قانونی برای همه اقشار کشور بود . اگر چه برای ایرانیان « قانون » به ارمغان آورد ولی در نتیجه فرهنگ مرد سالار ایران ، زنان که نیمی از جمعیت ایران را تشکیل می دادند از حقوق قانونی برابر همچنان محروم بودند . گروهی از زنان که تحت تأثیر آراء و افکار روشنفکران با مفاهیم آزادی و برابری آشنا شده بودند و در جریان مبارزات انقلاب مشروطه حضور داشتند ، با اعتراض به وضعیت نابرابر زنان در جامعه ایران خواستار اعطای حقوق مساوی به زنان در قانون شدند. آنها سعی کردند با تشکیل احزاب و مطرح کردن مشکلات زنان، دولت و مجلس را برای رفع اجحافات حقوقی نسبت به زنان و بهبود وضعیت آنها متقاعد کنند . این فعالیت در دوره رضا شاه دنبال شد . رضا شاه خواستار تحول در وضع جامعه و حضور و فعالیت زنان در جامعه بود اما با محدود کردن فعالیت احزاب مستقل زنان، امید آنها برای تغییر قوانین را به یأس تبدیل کرد. زنان پس از خروج رضا شاه از کشور در شهریور 1320ش/سپتامبر 1941م فعالیت حقوقی خود را از سر گرفتند. با این حال دولت تا آغاز دهه 1340 ش / 1960 م به حقوق زنان بی توجه بود . در آغاز دهه 1340 ش / 1960 م آمریکا برای انجام اصلاحاتی در ایران، شاه را تحت فشار قرار داد . مطابق شدن اهداف و خواسته های زنان با برنامه های اصلاحی شاه منجر به تصویب قوانینی در جهت بهبود وضعیت زنان در ایران گشت. این پایان نامه در پی روشن کردن فعالیت های حقوقی زنان در دوره پهلوی دوم و نقش آنها در تغییرات قانونی مربوط به زنان در این دوره است. به علاوه در این رساله سعی شده است مصوبات قانونی مربوط به زنان بررسی شده و به تأثیر آن بر وضعیت زنان به طور مختصر پرداخته شود. کلید واژه ها:مصوبات، حقوق، دولت، مجلس شورای ملی، پهلوی.