دراین تحقیق از الگوی تصحیح خطای برداری استفاده گردیده. تاثیرمثبت و معنی دار gdp بر مخارج درمانی به وضوح مشاهده می شود. ضریب متغیر 1.05نشان می دهد دربلندمدت سهم مخارج مراقبت های درمانی درحال افزایش بوده است و رشد مخارج این بخش بیش از gdp بوده است. درکوتاه مدت تاثیر gdp برمخارج درمانی ناچیز، ازنظرعلامت منفی و ازنظرآماری بی معنی است. به دلیل اینکه معمولاً بیماری دفعتاً ظاهرشده و امکان پیش بینی مخارج برای مصرف کننده وجود ندارد اینکه این متغیر در کوتاه مدت بی معنی باشد منطقی به نظرمی رسد. درقبال تاثیر منفی بر مخارج سلامت نیز می توان استدلال نمود که با رشد درآمد و رفاه فرد از سلامت بالاتری بهره برده و کمتر دچار بیماری می گردد. مشاهده تابع عکس العمل آنی نیزنشان می دهد که افزایش gdp پس از اینکه در دوره نخست باعث کاهش هزینه ها می گردد سپس باعث افزایش صعودی درمخارج مراقبت های سلامت می گردد اما درخصوص ضریب نفوذبیمه سلامت درنگاه اول شاید نتیجه با آنچه انتظار آن را داشته و تئوری های اقتصادی بیان می دارند ناسازگار باشد. چرا که انتظار می رود افزایش تعداد بیمه شدگان، تقاضا برای مراقبت های درمانی را افزایش و برمخارج درمانی تاثیرمستقیم داشته باشد اما همان طورکه مشاهده می کنیم مقداراین ضریب منفی و درضمن قابل توجه می باشدضریب متغیرسالخوردگی حکایت ازتاثیربالای آن بررشدمخارج بهداشت ودرمان دارد قیمت های نسبی دربلندمدت تاثیرمنفی اما کوچکتراز واحد برمخارج درمانی دارند لیکن طبق انتظار درکوتاه مدت این ضریب مثبت است چراکه درکوتاه مدت امکان تعدیل تقاضا برای مصرف کننده بسیار کمتر ازبلندمدت است. بررسی تابع عکس العمل آنی قیمت های نسبی نیز نشان می دهد که واکنش مخارج سلامت درپاسخ به تغییر این متغیر ابتدا صعودی وسپس (پس از دوره پنجم) نزولی است. یعنی افزایش قیمت های نسبی ابتدا بر مخارج مراقبت های درمانی اثرفزاینده و پس از گذشت زمان و فرصت تعدیل مصرف کننده اثرکاهنده دارد. ازکنارهم قراردادن مواردمطروحه وسهم معنی دارمخارج مراقبت های درمانی می توان نتیجه گرفت تخصیص صحیح و کارای منابع و بهبود عملکرد دراین بخش بسیارحائزاهمیت می باشد. باعنایت به مطالب بیان شده، تقاضا برای خدمات مراقبت های درمانی درآینده افزایش خواهدیافت وتنها راه جلوگیری ازافزایش فزاینده مخارج بهداشت ودرمان افزایش بهره وری وبرنامه ریزی مناسب است.