مهمترین مسئله در صنایع نفت و گاز، حداکثرسازی سود حاصل از پروژههای این صنایع در مراحل مختلف مهندسی اکتشاف، حفاری، بهره برداری و صیانت از مخازن است. در تمامی فرایندهای مهندسی سعی بر این است که تا حد امکان، هزینه های مختلف را به حداقل ممکن برسانند و از این طریق میزان ارزش خالص فعلی را بیشینه نمایند که این امر به شرایط بسیار متنوّع و پیچیده ای بستگی دارد و به شیوه های مختلفی صورت می گیرد. در این خصوص، یکی از برجستهترین حوزه های مهندسی نفت، حفاری شبکه چاههای اکتشافی و یا توسعه ای به منظور شناسایی مخزن و تکمیل فرایند اکتشاف و یا بهره برداری بهینه از مخزن است که نیازمند حفر گاهی دهها و شاید صدها حلقه چاه در یک مخزن هیدروکربنی است. یکی از موثرترین شیوه های کاهش هزینه حفاری در چنین شبکه هایی کاهش مدت زمان حفر و یا کاهش تعداد چاههای مورد نیاز با انتخاب حالت بهینه ای از آرایش چاهها در آن شبکه با تغییر محل قرارگیری چاهها و استفاده از حفاری جهتدار برای جایگزینی چندین چاه قائم توسط یک چاه جهتدار است. به همین منظور، در این پژوهش تلاش شده تا بر اساس روش برنامه ریزی عدد صحیح (صفر – یک) مدلی برای بهینه سازی تابع هزینه - زمان در حفاری شبکه چاههای اکتشافی توسط حفاری جهتدار ارائه شود. برای نیل به این هدف فاز 14 میدان پارس جنوبی در خلیج فارس با پنج دکل حفاری و 14 موقعیّت حفر و 44 حلقه چاه انتخاب شد و با انجام روند بهینه سازی مذکور به کمک برنامه ریزی عدد صحیح با روش شمارش ضمنی (الگوریتم بالاس) روی این میدان مدلی بدست آمد که هزینه های حفاری برای توسعه این میدان را تا 17.4 درصد کاهش داد.