هدف اصلی گزارشگری مالی بیان وضعیت مالی و عملکرد واحد تجاری برای اشخاص بیرون از واحد تجاری جهت کمک به آنها در اتخاذ تصمیمات مالی است. ابزار اصلی انتقال اطلاعات به اشخاص مزبور، صورت های مالی اساسی ویادداشت های توضیحی این صورت ها و گزارش های مکمل است که محصول نهایی فرایند حسابداری و گزارشگری مالی محسوب می شود. بررسی ارتباط بین بازده سهام و سود حسابداری به منظور مطالعه کارایی بازارسرمایه و همچنین ارزیابی سودمندی اطلاعات مندرجدرصورت های مالی از اهمیت خاصی برخورداراست. یکی دیگر از معیارهای اندازه گیری عملکرد که می تواند مورد استفاده واقع شود خالص وجه نقد دریافتی (وجه نقد تحقق یافته حاصل از فعالیت های عملیاتی) می باشد. در این تحقیق توانایی هر یک از معیارهای سود، جریانات وجوه نقد حاصل از فعالیت های عملیاتی و سود جامع در انعکاس عملکرد شرکت در بلند مدت مورد ارزیابی قرار گرفت و به این سوال پاسخ داده شد که قدرت توضیح دهندگی هر یک از مدل ها با افزایش بازه زمانی چه تغییری می کند. نتایجنشاندادکهدرتمامیمدلها،ضریبتعیینباطولانیترشدندورهزمانیافزایش یافتهو متغیر سود خالص نسبت به دو متغیر دیگر در بلندمدت از قدرت توضیح دهندگی بیشتری برخوردار می باشد.