عملکرد واحدهای تجاری همواره توسط سرمایه گذاران، اعتباردهندگان و سایر ذینفعان مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد و در این میان از شاخص های مختلفی به منظور ارزیابی عملکرد شرکت استفاده می گردد. از جمله معیارهای مورد استفاده، جریان نقد حاصل از عملیات است. بحث مدیریت جریان نقد حاصل از عملیات از آنجا آغاز می شود، که شرکت ها با علم به افزایش توجهات به جریان نقد حاصل از عملیات، به دنبال بزرگ تر جلوه دادن و به اصطلاح متورم کردن ارقام جریان نقد حاصل از عملیات می روند. البته این موضوع با مناسب نشان دادن ارقام سود کاملاً متفاوت است و مدیریت جریان وجه نقد ارتباطی به دستکاری در اقلام تعهدی و اعمال اختیار در برآوردها و تخمین ها ندارد. مدیریت جریان نقد را می توان "قضاوت مدیران در انتخاب رویدادها برای اصلاح گزارشگری مالی، به منظور گمراه نمودن استفاده کنندگان بیرونی و بوجود آوردن نتایج مثبت" تعریف کرد. در هر صورت دستکاری جریان های نقد عملیاتی، کیفیت اطلاعات گزارش شده را تحت تاثیر قرار می دهد. در این پژوهش ما به بررسی امکان مدیریت جریان وجه نقد حاصل از عملیات و نیز به شناسایی انگیزه هایی خواهیم پرداخت که، در ترغیب شرکت ها به انجام مدیریت جریان نقد حاصل از عملیات موثر هستند. انگیزه های مورد بررسی شامل؛ اول ناتوانی مالی؛ دوم، پایداری کمتر سود؛ و سوم، واگرایی بین سود و جریان نقد حاصل از عملیات می باشد. جامعه آماری این پژوهش، شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1388-1379 و نمونه پژوهش شامل 130 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. نتایج پژوهش حاکی از وجود رابطه ای معنادار بین مفهوم مدیریت جریان نقد حاصل از عملیات و انگیزه های دوم و سوم است، لیکن تاثیر انگیزه ناتوانی مالی در مدیریت جریان نقد حاصل از عملیات به اثبات نرسید.