در سال 1384 با ابلاغ سند چشم انداز بیست ساله نظام جمهوری اسلامی ایران از سوی مقام معظم رهبری ، کلیه دستگاهها موظف شدند برنامه ریزها و سیاستهای آتی خود را به گونه ای تنظیم نمایند تا در مسیر تحقق اهداف مد نظر سند که همانا دستیابی به جایگاه اول اقتصادی ، قرار گیرند. سرعت کند دستیابی به اهداف سند سالهای ابتدایی ابلاغ آن در منطقه می باشد و مطالبه همگانی تحقق اهداف از مدیریت (در همه سطوح) باعث شد تا فرضیه اصلی این تحقیق وجود مدیران کارآمد و باورمند بعنوان یکی از ابزارهای اصلی برای تحقق اهداف سند باشد. از سوی دیگر عدم وجود یک تعریف واحد و صحیح برای واژه کارآمدی باعث شد تا تحقیق وسیعی در متون و تئوریهای مدیریت صورت گرفته و شاخصهای زیادی استخراج گردند که پس از تعدیل شاخصها ، 23 شاخص بعنوان شاخصهای کارآمدی معرفی شدند. اما اصلی ترین نکته روش ایجاد کارآمدی و باورمندی در مدیران بود که بر اساس فرضیه اصلی این تحقیق ، آموزش بعنوان عامل اصلی معرفی گردید. این تحقیق به مدلی رسید که طی آن (پس از بررسی اطلاعات و تجزیه و تحلیل آماری داده ها) آموزش منجر به تربیت مدیران کارآمد ، باورمند و آگاه می شود که این مدیران به عنوان یکی از اصلی ترین ابزارها برای دستیابی به اهداف سند چشم انداز استفاده می شوند.