فرهنگ یکی از مهم ترین عناصر هویت دهنده و از نمودهای اجتماعی باارزش زندگی شهری است. بنابراین بازشناسی مفهوم فرهنگ شهری، سرمایه ها و منابع فرهنگی و عناصر کالبدی تولیدکننده آن در فضاهای شهری و ارزیابی کیفیت آن ها، همچنین استفاده از راهکارهای مداخله متناسب با این ویژگی ها به منظور حل مشکلات اجتماعی- کالبدی شهرهای امروز و تولید و احیا فرهنگ در فضاهای شهری از اهمیت بالایی برخوردار است. با این مقدمه در پژوهش حاضر به تدوین چهارچوب طراحی فضاهای شهری فرهنگی، با محوریت پتانسیل های فرهنگی- هنری موجود و هدف ارتقا کیفیت فعالیت های فرهنگی و بهبود امکانات فرهنگی پرداخته شده است. با توجه به اهمیت مفهوم فرهنگ و شناخت نمودهای آن در فضاهای شهری، در این پژوهش سعی شده-است تعریفی از مفهوم فرهنگ شهری ارائه شود. همچنین رویکردهای گوناگون طراحی و برنامه ای و روش های مداخلات فرهنگی مورد بررسی قرارگرفته اند. در نهایت با مرور نمونه های موردی موفق، فرآیندی برای برنامه-ریزی و طراحی در فضاهای شهری محدوده طراحی، تدوین شده است. مراحل طراحی در پژوهش حاضر مطابق با فرآیند طراحی شهری با تکیه بر طبقه بندی کارمونا از ابعاد طراحی است. شناخت در فرآیند طراحی و برنامه ریزی شامل بررسی این ابعاد و همچنین بازشناسی منابع فرهنگی محدوده است که با استفاده از معیارها و شاخص های تدوین شده مورد ارزیابی قرار می گیرند. روش مورداستفاده در پژوهش حاضر روش توصیفی– تحلیلی است. علاوه برآن در فرآیند پژوهش و بخش مطالعات پیمایشی، از انواع ابزارهای گردآوری و تحلیل اطلاعات همچنین بررسی های میدانی و روش های کیفی استفاده شده است. با توجه به ماهیت اجتماعی-فرهنگی رویکرد طراحی، ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل قوم نگاری، مشاهده، مصاحبه عمیق، همچنین نگاشت فرهنگی هستند.