ناباروری یکی از مهم ترین بحران های دوران زندگی است که منجر به مشکلات روانی و تجربیات استرس زای هیجانی شده و بر روابط متقابل زوجین تأثیر گذار است. در این پژوهش به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه نیازهای صمیمیت باگاروزی و پرسشنامه رضایت از زندگی داینر استفاده شد. داده های به دست آمده با تحلیل واریانس دو عاملی، ضریب همبستگی پیرسون و آزمونtمورد بررسی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان دادکه میزان صمیمیت زناشویی و هر هشت بعد آن در بین دو گروه زنان بارور و نابارور دارای تفاوت معناداری نیستند ولی بین دو گروه زنان بارور و نابارور از نظر رضایت از زندگی تفاوت معناداری وجود دارد، به عبارت بهتر زنان بارور از رضایت از زندگی بیشتری نسبت به زنان نابارور برخوردارند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که در زنان نابارور متغیر طول مدت ازدواج بر روی هیچ یک از ابعاد صمیمیت زناشویی دارای تأثیر معناداری نیست ولی در زنان بارور متغیر طول مدت بر روی صمیمیت زناشویی و هشت بعد آن دارای تأثیر معنادار است. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که طول مدت ازدواج تأثیر معناداری بر روی رضایت از زندگی گروه نابارور دارد. همچنین براساس نتایج به دست آمده میزان تحصیلات و اشتغال زنان بارور و نابارور تأثیر معناداری بر روی ابعاد صمیمیت زناشویی و رضایت از زندگی آنها ندارد.