تحقیق حاضر، به بررسی تاثیر دو نوع محافظه کاری مشروط و نامشروط بر رفتار سرمایه گذاری شرکت ها، در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. محافظه کاری مشروط مدیران را مجبور می کند تا زیان های ناشی از پروژه های سرمایه گذاری را زودتر شناسایی کنند. وقتی مدیران آگاه می شوند که شهرت و پاداش آنها تحت تاثیر اثر منفی پروژه های سرمایه گذاری که به شکست خواهد انجامید قرار می گیرد ، با احتمال کمتری پروژه های سرمایه گذاری را حتی با وجود مثبت بودن ارزش فعلی خالص آن به عهده می گیرند. بنابر این محافظه کاری مشروط مانعی برای سرمایه گذاری شرکت ها می باشد. در مقابل محافظه کاری نامشروط با ارائه آن دسته از روش های حسابداری که بتواند سود را مستقل از اخبار کاهش دهد نوسان سود شرکت را کاهش می دهد. بنابراین محافظه کاری نامشروط سرمایه گذاری شرکت ها را ارتقا می دهد.

تحقیق حاضر ،به منظور فراهم آوردن شواهدی در رابطه با تاثیر "خصوصی سازی " بر کیفیت سود شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران صورت پذیرفته است. قلمرو مکانی این تحقیق بورس اوراق بهادار تهران و قلمرو زمانی آن سال 1382 تا سال 1392 می باشد. به منظور آزمون فرضیه ها، به روش حذف سیستماتیک، نمونه ایی به حجم 43 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران اخذ گردید. جهت آزمون فرضیات تحقیق، از رگرسیون خطی چند متغیره و آزمون t-test استفاده شد . نتایج حاصل ازتجزیه و تحلیل داده ها بیانگرعدم وجود رابطه بین خصوصی سازی و کیفیت سود است. به دیگر بیان، نتایج تحقیق نشان داد که خصوصی سازی که فرآیندی مهم در زمینه بهبود وضعیت بازار سرمایه به شمار می رود، هیچ تاثیری بر کیفیت سود ندارد.

تعارض و همکاری یکی از ویژگی های عمده در رفتار انسان ها، نهادها، سازمانها، کشورها و... است، که در شرائط تعامل با دیگران نمود پیدا میکند. هدف این پژوهش، اولاً بررسی ارتباط بین حاکمیت شرکتی و مدیریت سود است. ثانیاً بررسی تعارض بین مدیران و سهامداران شرکت های بورسی با استفاده از نظریه بازی ها، جهت یافتن نقطه تعادلی که در آن مدیر و سهامدار به عنوان عناصر اصلی بازی در راستای حداکثر سازی منافع خود، رضایتمند باشند. فرضیه اصلی اول که از نوع توصیفی- همبستگی می باشد به روش gls و با استفاده از داده های ترکیبی 87 شرکت حاضر در بورس اوراق بهادار تهران بین سال های 86-91 آزمون می شود. فرضیه اصلی دوم و فرضیات فرعی تابعه ی آن به ترتیب با روش تابع بهترین پاسخ وآزمون من-ویتنی تحلیل می شوند. نتایج پژوهش نشان دهنده عدم وجود ارتباط بین حاکمیت شرکتی و مدیریت سود است؛ همچنین با بررسی نتیجه ی بازی مدیر- سهامدار مشخص گردید که استراتژی های حاکمیت شرکتی قوی و مدیریت سود شدید بازیگران را به تعادل نمی رساند. علاوه بر آن، استراتژی غالب برای بازیگران وجود ندارد. ولی با توجه به همکارانه بودن ارتباط بین مدیر و سهامدار انتظار می رود؛ با اتخاذ استراتژی مدیریت سود خفیف از جانب مدیر انتظارات برآورده شود و دو طرف به تعادل نسبی دست یابند. علاوه بر این، برای بازی تنها دو تعادل نش ضعیف شناسایی شده است.

چکیده ندارد.