هدف : این پژوهش به منظور بررسی تاثیر شوخ طبعی بر میزان فرسودگی شغلی و تاب آوری پرستاران استان قزوین انجام شده است.روش: جامعه آماری کلیه پرستاران شاغل به کار در بیمارستانهای شهر قزوین بود، که روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی برای انتخاب بیمارستان مورد نظر و در 2 مرحله تصادفی و مبتنی بر هدف به منظور توزیع پرسشنامه شوخ طبعی و 2 پرسشنامه دیگر انجام گرفته شد.نمونه به تعداد 60 نفر (30 نفر شوخ طبعی بالا و 30 نفر شوخ طبعی پایین )از بین 400 پرسشنامه توزیع شده انتخاب شدند.روش پژوهش از نوع علی – مقایسه ای بود و ابزار گردآوری اطلاعات 3 پرسشنامه شوخ طبعی (shq )، پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش و جکسون و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون بوده است که هر 3 پرسشنامه ازضرایب پایایی و روایی مناسبی برخوردار می باشند . ارایه و تجزیه و تحلیل اطلاعات به وسیله روشهای آماری توصیفی و استنباطی (آنوا) با استفاده از نرم افزار spss انجام گرفته شد.یافته ها :نتایج به دست آمده درپژوهش نشان داد که:تاب آوری در پرستاران با شوخ طبعی بالا بیشتر از تاب آوری در پرستاران با شوخ طبعی پایین است 05/0 p< و فراوانی و شدت فرسودگی شغلی در پرستاران با شوخ طبعی بالا کمتر از فراوانی و شدت فرسودگی شغلی در پرستاران با شوخ طبعی پایین است 05/0 p< . نتیجه گیری : با توجه به نقش شوخ طبعی در افزایش تاب آوری وکاهش فراوانی و شدت فرسودگی شغلی پرستاران میتوان پیشنهاد کرد به منظور نتیجه گیری دقیق تر از پژوهشهای مداخله ای استفاده شود.