در حال حاضر در برخی از کشورهای جهان، برای مقابله با معضلات زیست محیطی به خصوص محدودیت کمی و کیفی منابع آب، از روش های جدید و فناوری های پیچیده و برتری استفاده می شود که از جمله آن ها می توان به اجرای طرح های افزایش بارش (pep) از طریق بارورسازی ابرها اشاره نمود . از طریق شناسایی مکان های مناسب باروری که پارامترهای مختلفی چون نوع ابر، رطوبت ابر، ارتفاع و نیروی دینامیکی ابرها، جهت وزش باد، توزیع قطرات و وضعیت بارش در منطقه در انتخاب این جایگاه مناسب دخیل است و مطالعات وسیعی که در این زمینه انجام می گیرد، می توان به اجرای این طرح نایل گشت. بر این اساس هدف مطالعه جاری شناسایی مناطق دارای پتانسیل بارورسازی ابرها در حوضه آبریز دریاچه ارومیه و بررسی اثرات بارورسازی ابر در طی سال های اخیر در منطقه مورد مطالعه می باشد، بدین منظور با استفاده از تصاویر ماهواره ای سنجنده modis مربوط به منطقه مورد مطالعه در روزهای بارورسازی شده (روزهای 2 و 3 اردیبهشت ماه سال 1390)، به تشخیص پیکسل های حاوی ابر از پیکسل های صاف و بدون ابر با استفاده از الگوریتم modis cloud mask پرداخته شد، ضمناً آمارهای بارشی ایستگاه های منطقه، نقشه های سینوپتیک، داده های trmm و رادار doppler نیز در روزهای بارورسازی شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از طریق تحلیل نتایج، مناسب ترین گستره ی مکانی و بازه ی زمانی برای اجرای طرح های pep در منطقه مورد مطالعه پیشنهاد داده شد