زمینه: امروزه شوخ طبعی یکی از ویژگی های شخصیت های سالم و باثبات درنظر گرفته می شود. یافته های جدید، حکایت از آن دارد که چهار نوع سبک مختلف شوخ طبعی وجود دارد، همچنین شوخ طبعی در کنار مقاومت در برابر وسوسه از عوامل تاثیرگزار بر سلامت روان در نظر گرفته می شود. در این بین برخی از متغیرهای مهم پیش بینی کننده شوخ طبعی و مقاومت در برابر وسوسه که در این تحقیق شناسایی شده اند عبارتند از: هوش های معنوی، هیجانی و اجتماعی که جزو جدیدترین تقسیم بندی های حوزه هوشی محسوب می شوند و تحقیقات فراوانی اثرات مثبت این عوامل را بر سلامت روان گزارش نموده اند. هدف: بررسی اثرات انواع هوش های (معنوی، هیجانی و اجتماعی) بر میزان استفاده از انواع مختلف سبک های شوخ طبعی، و ارزیابی میزان مقاومت افراد برخوردار از هوش های فوق الذکر، در برابر وسوسه های مختلف زندگی است. روش‏شناسی: این پژوهش در دو بخش اجرا گردیده است که بخش اول آن از نوع توصیفی است و نحوه جمع آوری اطلاعات همبستگی است، و در بخش دوم روش نیمه آزمایشی می باشد. جامعه آماری در این پژوهش، شامل دانشجویان دانشگاه خلیج فارس بودند که در این بین، 282 نفر با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و در این تحقیق شرکت نمودند. در بخش دوم 192 نفر به صورت تصادفی ساده در سناریوی مقاومت در برابر وسوسه شرکت نمودند. یافته‏ها: یافته ها نشان دادند که هوش های مذکور منجر به استفاده بیشتر از سبک های مثبت شوخ-طبعی و کاهش هوش های فوق منجر به استفاده بیشتر از سبک های منفی شوخ طبعی می گردد. همچنین هوش معنوی بهترین پیش بین، استفاده از سبک های شوخ طبعی پیونددهنده و خودشکننده بود. هوش هیجانی بهترین پیش بین استفاده از سبک شوخ طبعی پرخاشگرانه و هوش اجتماعی بهترین پیش-بین استفاده از سبک خودفزاینده بود. تحلیل نتایج بخش دوم نشان دادند که هوش های معنوی، هیجانی و اجتماعی با مقاومت در برابر وسوسه رابطه مثبت معناداری دارند. نتیجه‏گیری: حس شوخ طبعی مثبت در افراد، از نشانه های برخورداری از سلامت روان می باشد و افرادی که از سلامت روان بیشتری برخوردارند، قدرت مقاومت بیشتری نیز در برابر وسوسه های منفی خود نشان می دهند. بنابراین با توجه به اثرات مثبت انواع هوش های (معنوی، هیجانی و اجتماعی) بر مولفه های مثبت شوخ طبعی و مقاومت در برابر وسوسه، لازم است والدین با استفاده از سبک های صحیح فرزند پروری و دست اندرکاران تعلیم و تربیت با استفاده از برنامه ریزی های مناسب آموزشی، به شکل گیری صحیح و تقویت هوش های مذکور، توجه ویژه نمایند.