هدف مطالعه حاضر بررسی و مقایسه اثر بخشی آموزش مهارت های اجتماعی و مدیریت خشم بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان دختر کم توان ذهنی 15-10 ساله شهر ارومیه که در سال تحصیلی 91-90 مشغول به تحصیل بودند. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر 15-10 ساله شهر ارومیه که در سال 91-90 مشغول به تحصیل بودند. نمونه این پژوهش را 30 نفر از این دانش آموزان تشکیل می دادند که از بین جامعه مورد نظر انتخاب شدند. پژوهش به روش تحقیق نیمه تجربی با گروه کنترل انجام شد. پس از انتخاب گروه-های آزمایش و گواه، ابتدا بر روی هر سه گروه پیش آزمون اجرا گردید سپس کاربندی در دو گروه آزمایش مدیریت خشم( 8 جلسه 5/1 ساعته) و مهارت اجتماعی(12 جلسه 5/1 ساعته) ارائه و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام برنامه آموزش، پس آزمون روی هرسه گروه اجرا شد. سپس داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و t وابسته تحلیل شدند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که روش آموزش مهارت های اجتماعی و نیز آموزش مدیریت خشم بر کاهش میزان پرخاشگری کل و مولفه های آن در بین دانش آموزان دختر کم توان ذهنی، تاثیر معنی داری داشته است. همچنین نتایج بررسی سوال پژوهش نشان داد که از بین این دو روش آموزشی، اثر آموزش مهارت های اجتماعی در کاهش پرخاشگری کلامی و رابطه ای و نیز مقدار پرخاشگری کل نسبت به روش مدیریت خشم بیشتر بود. در حالی که اثر این دو روش آموزشی در کاهش نمرات مولفه ی پرخاشگری فیزیکی و تکانشی به یک اندازه بوده و تفاوت معناداری با هم نداشتند. . از این رو می توان نتیجه گرفت که برنامه های آموزشی مد نظر می تواند بر پرخاشگری دانش آموزان کم توان ذهنی موثر باشد.