هدف این پژوهش شناسایی و تحلیل ارتباطات علمی اعضای هیأت علمی دانشگاه رازی کرمانشاه بوده است. پژوهش به روش توصیفی پیمایشی انجام گرفته و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بوده است. برای پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده و مقدار آن933/0 بدست آمد. جامعه آماری این پژوهش اعضای هیأت علمی دانشگاه رازی در سال تحصیلی 1389-1390 بود و 109 نفر از آنان به پرسشنامه ها پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از نرم افزار اس. پی. اس. اس. (ویرایش 18) انجام شده و برای تحلیل یافته ها از آمار توصیفی و آزمون های غیر پارامتریک کروسکال والیس و مان ویتنی استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد ارتباطات علمی اعضای هیأت علمی دانشگاه رازی کمتر از میانگین فرضی مورد انتظار است. میانگین ارتباطات رسمی آن ها (87/2) بیشتر از ارتباطات غیر رسمی (51/2) است. میانگین استفاده از ابزارهای ارتباطی (33/2) کمتر از میانگین فرضی است. مهارت های فردی مورد نیاز آنان در برقراری ارتباط علمی (71/3) بیش از حد متوسط و میزان رضایت از امکانات و شرایط موجود در دانشگاه (47/2) کمتر از حد متوسط است. مهمترین انگیزه آنان در ارتباط علمی افزایش کیفیت تولیدات علمی است و بیشترین ارتباطات علمی آن ها با افراد هم رشته شان می باشد. ارتباطات علمی اعضای هیأت علمی حوزه های مختلف مورد بررسی متفاوت بوده و تفاوت هایی نیز بر مبنای عوامل جمعیت شناختی آنان وجود دارد. اعضای هیأت علمی حوزه های علوم پایه و فنی و مهندسی بیشتر از حوزه های ادبیات و علوم انسانی و علوم اجتماعی از منابع اطلاعاتی خارجی و ابزارهای نوین ارتباطی استفاده کرده و ارتباط بیشتری با متخصصان خارج از کشور دارند. تأثیر عوامل جمعیت شناختی بر مولفه های ارتباطات علمی رسمی، غیر رسمی، دلایل برقراری ارتباط و همکاران اصلی در ارتباطات علمی بیش از سایر مولفه ها بوده است. در میان عوامل جمعیت شناختی، مدرک تحصیلی و محل و سال اخذ آن تأثیر بیشتری بر ارتباطات علمی آزمودنی ها داشته است.