هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر دماهای محیطی مختلف بر اکسایش چربی و ضربان قلب پس از یک فعالیت هوازی بر روی تردمیل می باشد. بدین منظور 15 نفر دانشجوی فعال و سالم با میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 42 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه، سن 79/1± 14/22 سال، قد 09/5± 161 سانتی متر و وزن 19/5± 85/55 کیلوگرم در دو روز مختلف به فاصله یک هفته فعالیت هوازی بر روی تردمیل را در دو دمای حداکثر (40 درجه سانتی گراد ) و حداقل (20 درجه سانتی گراد) اجرا کردنند. آزمودنی ها در ابتدا پس از آشنایی با نحوه ی انجام پروتکل بر روی نوار گردان و استفاده از ماسک تنفسی، فعالیت فزاینده را روی نوار گردان انجام دادند. تبادل گازهای تنفسی وضربان قلب هنگام فعالیت ثبت شد و مقادیر اکسیداسیون چربی با استفاده از معادلات عنصرسنجی محاسبه گردید. جهت ارزیابی اطلاعات از آزمون آماری اندازه گیری مکرر و t وابسته استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین اکسایش چربی (05/1 گرم در دقیقه در مقابل 29/1 گرم در دقیقه) و درصد حداکثر ضربان قلب (42/70 درصد در مقابل 14/60 درصد ) به ترتیب در دمای محیط حداکثر در مقایسه با دمای محیط حداقل بطور معناداری تفاوت داشته است (05/ 0p?). از یافته های این پژوهش چنین نتیجه گیری می شود که اکسایش چربی در دمای حداقل بیشتر از دمای حداکثر بوده است و ضربان قلب در دمای حداکثر نسبت به دمای حداقل بطور معناداری بیشتر افزایش یافته است. در نتیجه رابطه ی مهمی بین اکسایش چربی و دمای محیط وجود دارد.