در مشاغل مختلف بسیاری از کارگران به دلایل بروز اختلالات اسکلتی-عضلانی در مراحل مختلف کاری دچار غیبت کاری می شوند که هم باعث آسیب بدنی به کارگران و هم باعث خسارات مالی به صاحبان کار می شود. برای شناسایی و رفع این مشکل اقدام به طرح روش هایی شده است. هدف از این پ‍‍ژوهش شناسایی پوسچرهای نامناسب کاری در مزارع برنج، طی مراحل مختلف کاشت و برداشت که اغلب به صورت دستی انجام می شود بوده است. روش کار فیلم برداری از کارگران در سه مزرعه شمال کشور و سه مزرعه در منطقه مرودشت فارس حین فعالیت و تحلیل فیلم ها با استفاده از مدل کردن بدن کارگران و آنالیز پوسچرهای مختلف به سه روش مختلف اوواس، رولا و ریبا بوده است. نتایج نشان داد که طبق روش اوواس، در مرحله کاشت 24% و در مرحله برداشت 44% پوسچر کارگران در شرایط بحرانی ترین وضعیت قرار داشت که باید کارگران کاشت و برداشت برنج از داشتن چنین پوسچرهایی در طول انجام کار خودداری نمایند. طبق روش رولا، در مرحله کاشت 38% و در مرحله برداشت 5/44% پوسچر کارگران در گروه بدترین قرار داشت که باید از آن اجتناب نمایند و در روش ریبا در مرحله کاشت 61% پوسچر افراد در دو سطح بحرانی 3 و 4 و در مرحله برداشت 22% پوسچر کارگران در این مقوله ها قرار گرفتند. در هر روش پوسچرهایی که باید کارگر از آن اجتناب نماید مشخص شده است.