شرکتها با انگیزه هایی از قبیل کسب شهرت بین المللی، اطمینان از رشد بلند مدت، افزایش سودآوری، بهره گیری از مزایای صرفه جویی در مقیاس، اشباع بازارهای داخلی و ... وارد رقابت در صحنه بین المللی می شوند. اما همواره این سوال مطرح است که برای ورود به بازارهای بین المللی باید از چه استراتژی استفاده کرد. در این پژوهش پس از بررسی تئوری ها و استراتژی های موجود ورود به بازارهای خارجی و بین المللی، رابطه بین عوامل کشور هدف که شامل عوامل تولید، بازار و محیطی است، با انتخاب استراتژی ورود به بازارهای خارجی و بین المللی از سوی شرکت های میهمان مورد بررسی قرار می گیرد. جامعه آماری این پژوهش شرکت های خارجی فعال در ایران در سه صنعت خودرو، غذایی و آرایشی و بهداشتی می باشد. بمنظور گردآوری اطلاعات مورد نیاز و براساس فرمول کوکران 300 شرکت به روش تصادفی ساده و طبقه ای انتخاب شد و پس از جمع آوری داده ها و تلخیص آنها، فرضیات پژوهش با استفاده از روشها و آزمون های آماری نظیر کای اسکوار استقلال و رگرسیون لجستیک و رگرسیون چند وجهی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده بیانگر این موضوع است که بین عوامل تولید کشور هدف (کشور ایران) و استراتژی های ورود به بازار رابطه معناداری وجود دارد؛ اما بین عوامل بازار و استراتژی ورود به بازارهای خارجی و همچنین بین عوامل محیطی و استراتژی ورود به بازار رابطه معناداری شناخته نشد؛ هر چند که عوامل بازار و محیطی کشور هدف بر انتخاب استراتژی ورود به بازار هدف تاثیر زیادی دارند.