هدف از انجام این پژوهش، مقایسه ی عملکرد دانش آموزان دختر 14 تا 17 ساله مبتلا به عارضه صافی انعطاف پذیر کف پا، با دختران دارای قوس کف پای طبیعی شهرستان اردبیل، در آزمون های منتخب آمادگی حرکتی بود. نمونه آماری شامل پنجاه نفر دانش آموز دارای کف پای صاف انعطاف پذیر و پنجاه نفر با کف پای طبیعی بود که از مدارس چهار منطقه ی شهر، پس از انجام آزمون صافی کف پا توسط جعبه آینه (پداسکوپ) و جدا سازی افراد در دو گروه دارای کف پای صاف انعطاف پذیر و طبیعی و در نظر گرفتن شرایط لازم برای بدست آوردن دو گروه همگن به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. از بین آزمون های قابلیت حرکتی، آزمون های مربوط به سرعت، چابکی، تعادل ایستا و پویا مورد اندازه گیری قرار گرفتند. به این منظور به ترتیب از تست های 60 متر، t، تعادل ایستای لک لک و باس استفاده گردید. برای مقایسه قابلیت های حرکتی دو گروه آزمودنی، از آزمون t مستقل استفاده گردید و فقط برای مقایسه تعادل ایستا به دلیل عدم احراز شرایط استفاده از آزمون های پارامتریک (بر اساس نتایج آزمون های گولموگروف اسمیرنوف و لیون)، آزمون غیرپارامتریک «یومن ویتنی» مورد استفاده قرار گرفت. سطح معنی داری 05/0 p< در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از مقایسه ی آماری عملکرد حرکتی دو گروه نشان داد که عملکرد آزمون تعادل پویا و دوی سرعت 60 متر گروه مبتلا به صافی انعطاف پذیر کف پا تفاوت معنی داری با عملکرد گروه دارای قوس کف پای طبیعی ندارد. هر چند، میانگین عملکرد دوی سرعت، در گروه مبتلا به صافی کف پا، ضعیف تر از گروه دارای قوس کف پای طبیعی است. عملکرد گروه مبتلا به صافی کف پا در آزمون چابکی و تعادل ایستا، به طور معنی داری ضعیف تر از عملکرد گروه دارای قوس کف پای طبیعی است. با توجه به نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد صافی کف پا می تواند، روی قابلیت حرکتی جامعه مورد نظر، به خصوص در قابلیت های تعادل ایستا و چابکی، تاثیر گذار باشد