از آثار جامعه مصرفی این است که با ارزش دادن به اشیاء، نقش انسان را محو می کند. بنابراین، اشیاء اهمیتی بیش از انسان می یابند، به گونه ایی که انسان هویت خود را در اشیاء جستجو می کند. این پدیده و تغییراتی که در اجتماع در پی داشته است، منجر به ظهور آثاری در عرصه هنر و خصوصاً در ادبیات شده است. نمونه ی آن را در چیزها اثر ژرژ پرک می بینیم. در این رمان، روابط میان انسان و اشیاء چنان متحول شده که گویی انسان شیء شده است و شیء انسان، به این معنی که اشیاء جای قهرمانان را گرفته اند. به اشیا بیش از انسان ها پرداخته می شود. فراوانی اشیاء مصرفی در این اثر به وضوح مشاهده می شود و خوشبختی انسان در مالکیت اشیاء و قدرت خرید خلاصه می شود. هدف از این پژوهش، مطالعه این نکته است که چرا پرک در چیزها، این چنین به توصیف و شمارش اشیا علاقه مند است. اشیاء در رمان واقع گرایانه و رمان نو نیز جای ویژه ای دارند. با این تفاوت که نویسنده ی واقع گرا می کوشد بوسیله ی اشیاء ویژگی ها، سلیقه ها، آرمان ها و گاه حتی افکار شخصیت های داستان را به تصویر بکشد، و در رمان نو، نویسنده بر آن است تا با توصیف اشیا صرفاً به هنر توصیفی دست یابد، حال آن که در این رمان پرک، این طور به نظر می رسد که حتی وجود شخصیت های داستان، ابزاری برای معرفی اشیاء است. با آگاهی از نقش اشیاء در ادبیات واقع گرایانه و رمان های نو، به بررسی شباهت ها و تفاوت های میان شیوه نگارش چیزها و این دو نوع ادبی پرداخته ایم. از این مقایسه و نیز از بررسی شیوه ی نگارش منحصر به فرد پرک به این نتیجه می رسیم که این رمان فراتر از رمان واقع گرایانه یا رمان نو است. به گفته ی خود پرک این گونه داستان سرایی در حقیقت «واقع گرایی نو» است.