رگزایی، یک فرایند پیچیده چند مرحله ای شامل تکثیر، مهاجرت و تمایز سلول های اندوتلیال، تشکیل میکروتوبول و جوانه-زنی انشعاب های مویرگی جدید، یک رویداد ضروری در رشد و متاستاز تومورها بوده و بنابراین جلوگیری از آن به عنوان یکی از مهمترین راهکارهای درمان سرطان مطرح است. اندواستاتین، قطعه انتهای کربوکسیل کلاژن xviii، یک مهارکننده درون زاد رگزایی است که رشد طیف وسیعی از تومورها را بدون سمیت و مقاومت دارویی اکتسابی مهار می کند. اندواستاتین دارای یک اتم روی در انتهای آمینو است و این اتصال به روی در پایداری و فعالیت آن نقش مهمی دارد. در این مطالعه یک پپتید طبیعی متناظر با قطعه انتهای آمینوی اندواستاتین و یک واریانت از آن که دارای پیوند دی سولفیدی است طراحی و سنتز شد. عملکرد پپتیدها در شرایط in vivo و in vitro بررسی شد. نتایج نشان دادند که پپتیدها می توانند تکثیر سلول-های اندوتلیال و تشکیل لوله مویرگی از آنها را در شرایط in vitro مهار کنند. همچنین تیمار in vivoموش دارای تومور مشخص کرد که این پپتیدها می توانند رشد تومور breast را در موش مهار کنند. در هر دو شرایط in vivo و in vitro اثر پپتید دارای پیوند دی سولفیدی کاهش یافت. بررسی ساختمان دوم پپتیدها با استفاده از طیف سنجی هایfar uv cd، ftir نشان داد که پیوند دی سولفیدی و اتصال به zn2+ ساختار کلی پپتیدها را بطور قابل توجهی تغییر می دهد. نتایج حاصل از فلوئورسانس نیز مشخص نمود که ایجاد پیوند دی سولفیدی ساختار لوپ متصل به روی را در این پپتید تغییر می-دهد. مطالعات شبیه سازی دینامیک مولکولی نشان دهنده تفاوت در ساختار، حرکت ها و فاصله بین رزیدوها در دو واریانت پپتیدی بود. بر اساس مقادیرrmsf، با حضور پیوند دی سولفیدی انعطاف پذیری انتهای کربوکسیل افزایش می یابد. به علاوه شبیه سازی داکینگ مولکولی نشان داد که دو پپتید از طریق مدهای اتصالی متفاوتی با اینتگرین ?v?3میانکنش می دهند. در کل می توان نتیجه گرفت که یون zn2+ نه تنها لوپ متصل به zn2+ بلکه ساختار کلی پپتید را نیز تنظیم می نماید.

پروتئاز های خنثی (nps) روی متالوپروتئازهایی با کاربردهای بیوتکنولوژی مثل سنتز پپتید و آسپارتام هستند، اما محدودیت اتولیز در حرارت های بالا را دارند. در این مطالعه ما یک ناحیه ی سطحی الاستاز از سودوموناس آئروجینوزا که به یک یون کلسیم متصل می شود را با ناحیه ی مشابهی در ترمولیزین از باسیلوس استئاروترموفیلوس که به سه یون کلسیم متصل می شود، جایگزین کردیم تا پایداری حرارتی آنزیم را افزایش دهیم. پایداری حرارتی روی متالوپروتئازها با فاکتور t50تعیین می-شود،حرارتی که 30 دقیقه انکوباسیون آنزیم در دماهای مختلف فعالیت آنزیم را به نصف کاهش می دهد. غیر فعال سازی حرارتی در دماهای مختلف 65-c?95 در مورد دو آنزیم وحشی و کایمر مقایسه گردید. بر اساس نتایج، هم t1/2و هم t50به طور قابل توجهی در مورد آنزیم کایمر افزایش یافت. یعنی آنزیمی که t50 آن برابر با 68 بوده است تبدیل به آنزیمی شده است که t50آن در حضور کلسیم حدود 5/93 است و 25 درجه شیفت کرده و آنزیم کاملا پایدارتر شده است. برای بررسی بیشتر پایداری حرارتی، پارامترهای ترمودینامیکی فرآیند غیر فعال شدن شامل انرژی فعال سازی (ea)، ?h#، ?g#و ?s# محاسبه و مقایسه گردید. همچنین در این مطالعه پایداری آنزیم از جنبه های مختلف در حضور یون های فلزی، دترجنت ها، nacl و ph مورد ارزیابی قرار گرفت.در مورد اوره در غلظت های پایین میزان پایداری آنزیم کایمر کمی بیشتر از آنزیم وحشی بود و در مورد sds آنزیم کایمر پایداری بیشتری را نشان داد. در مورد پایداری ph پایداری اندکی تغییر کرده است و کمی افزایش پایداری را در مورد آنزیم کایمر داریم.

zn- متالوپروتئاز ها گروه مهمی از پروتئاز ها می باشند. که کاربرد های مختلفی در سنتز پپتید، پردازش پروتئین، صنایع غذایی، داروئی و دترژنت های صنعتی دارند. این دسته از آنزیم ها پیوند های پپتیدی را در محیط های آبی هیدرولیز کرده و همچنین در محیط های غیر آبی سنتز می شوند. پروتئازها به عنوان بیوکاتالیست برای سنتز پپتید نیاز به پایدار شدن در حضور برخی از حلال های آلی دارند. الاستاز حاصل از سودوموناس آئروجینوزا و ترمولیزین حاصل از باسیلوس ترموپروتئولیتیکوس مهمترین متالوپروتئازها ی باکتریایی کاربردی هستند که شامل یک یون روی برای کاتالیز و به ترتیب دارای یک و چهار یون کلسیم برای پایداری می باشند. در این تحقیق یک لوپ سطحی در الاستاز که تنها به یک یون کلسیم متصل است با لوپ متناظر در ترمولیزین که به سه یون کلسیم متصل می گردد، جایگزین گردید. بنابراین الاستاز کایمری می تواند به سه یون کلسیم متصل شود. بهترین شرایط بیان آنزیم کایمر و وحشی به ترتیب 2 و 10 ساعت تحت شرایط القاء با 1 میلی مولار iptg تعیین گردید و سپس خالص سازی آنزیم ها با استفاده از ستون کروماتوگرافی تعویض آنیونی -deaeسفاروز انجام گردید و سپس فعالیت کاتالیزوری (شکستن سوبسترا ی کازئین) آنزیم ها در حضور غلظت های مختلف (v/v%) از حلال های آلی (اتانول، متانول، ایزوپروپانول، اتیلن گلیکول، گلیسرول و دی متیل فرمامید) صورت گرفت. آنزیم الاستاز فعالیت بیشتری را نسبت به آنزیم کایمر در حضور اتیلن گلیکول، متانول، اتانول و دی متیل فرمامید نشان داد در حالی که آنزیم کایمر در حضور گلیسرول و ایزوپروپانول فعالیت بیشتری را دارا بود. هرچند هر دو آنزیم در تمامی حلال های آلی بسیار فعال بودند، که اشاره بر این دارد که ناحیه سطحی مهندسی شده مسئول برای پایداری/ فعالیت آنزیم الاستاز در حضور حلال های آلی نمی باشد. سپس پارامتر های سنتیکی km و kcat آنزیم با سوبسترا کازئین در حضور و غیاب 50 (%v/v) حلال های آلی مختلف که در بالا ذکر شدند، تعیین گردید. در عدم حضور حلال های آلی هر دو پارامتر km و kcat آنزیم کایمر در قیاس با آنزیم وحشی به ترتیب 30 و 3% بهبود یافته و در نتیجه km /kcat 24% افزایش یافته است. به طور مشابه ای در حضور ایزوپروپانول و گلیسرول km /kcat آنزیم کایمر در قیاس با آنزیم وحشی افزایش یافته است. هر چند در مواردی همچون اتانول، dmf و متانول km /kcat آنزیم وحشی به اندازه 44، 40 و 4% به ترتیب بهبود یافته است.

فریتین با وزن موکلولی 450 کیلودالتون که از 24 زیرواحد شامل زنجیره های سبک (19 کیلو دالتون) و سنگین (21کیلو دالتون) تشکیل شده است، نقش مهم و اساسی در ذخیره آهن دارد.آهن وهم آزاد با تولید گونه های فعال اکسیژن موجب استرس های اکسیداتیو می شوند. از آنجاییکه فریتین پستانداران در محیطin vitro توانایی اتصال به ملکول هِم را دارد، این احتمال وجود دارد که میانکنش فریتین با هِم در مراحل اکسیداتیو اثرگذار باشد. در این مطالعه فعالیت پراکسیدازی کمپلکس فریتین – هِم با استفاده از سوبسترا های قابل اکسید مختلف گزارش شد. ابتدافریتین از بافت کبد وقلب گوسفند با استفاده از دو مرحله تیمار حرارتی و رسوب دهی با آمونیوم سولفات وکروماتوگرافی تعویض آنیونی (-deaeسلولز) با خلوص بالاتخلیص شد.سپس فعالیت پراکسیدازی احتمالی کمپلکس های هِم – فریتین با استفاده از آب اکسیژنه و ترشیا بوتیل هیدروپراکساید و تترا متیل بنزیدین به عنوان سوبسترای اکسیدانت (یک سوبسترای کلاسیک برای پراکسیدازها)، دوپامین ،سرتونین و ال دوپا به عنوان سوبسترای کاهنده بررسی شد. همچنین اثر این فعالیت شبه آنزیمی بر روی cdna اندواستاتین توسط آزمایشات ژل الکتروفورز آگاروز ارزیابی شد. نتایج نشان داد که فعالیت پراکسیدازی غیر اختصاصی سیستم هِم – فریتین می تواند با بازده کاتالیتیکی بالایی تترا متیل بنزیدین و انواع نروترانسمیتر ها را اکسید کند. همچنین این سیستم با فعالیت شبه نوکلئازی خود موجب تخریب dna می شود. آپوفریتین کبدی بیشترین فعالیت وهولو فریتین کبدی کمترین فعالیت را دارد. فریتین قلبی که شبیه فریتین مغزی است نسبت به هولوفریتین کبدی دارای فعالیت پراکسیدازی بالاتری است. اکسیداسیون نروترانسمیترها توسط سیستم پراکسیداز در حضور آب اکسیژنه و ترشیا بوتیل هیدروپراکساید یک ارتباط مولکولی مهم بین افزایش فریتین / هِم و نروترانسمیتر های غیر طبیعی و آسیب های اکسیداتیو دیده شده در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر را نشان می دهد.

متالوپروتئازها کاربردهای فراوانی در صنعت از جمله در سنتز پپتید و آسپارتام دارند. با این وجود استفاده از آن ها به دلیل محدودیت هایی از قبیل ناپایداری در نتیجه ی اتولیز، با مشکلاتی مواجه است. مطالعات کریستالوگرافی zn- متالوپروتئازهای مزوفیل الاستاز pseudomonas aeruginosa و ترموفیل ترمولیزین thermoproteolyticus bacillus نشان می دهد که این دو آنزیم به ترتیب حاوی یک و چهار یون کلسیم ساختاری هستند. در تحقیق حاضر با هدف پایدارتر کردن الاستاز، آنزیم کایمری از الاستاز طراحی شد که لوپ اتصال به کلسیم در آن با لوپ متناظر در ترمولیزین که به سه یون کلسیم اتصال دارد جایگزین شد. سپس ژن مورد نظر در e.coli ترانسفورم، بیان و تخلیص گردید. آنزیم کایمر مستعد اتصال به دو کلسیم اضافی در لوپ جایگزین شده است. آنزیم کایمر و وحشی از نظر خصوصیات پایداری با روش غیر فعال سازی برگشت ناپذیر بررسی شدند و پارامترهایی مانند t1/2 و t50، kinactivation و شاخص های ترمودینامیکی پایداری آنها مقایسه شد. مطالعات تجربی و تئوری افزایش چشمگیر پایداری آنزیم کایمر را نشان می دهد. از طرفی مطالعه شبیه سازی دینامیک ملکولی افزایش تعداد پیوند های هیدروژنی و پل های نمکی را در آنزیم کایمر نشان داد.. نتایج پیشنهاد می کند افزایش پایداری آنزیم کایمر منشاء انتالپیک دارد. به نظر می رسد تغییر در لوپ مذکور با تاثیر بر کل ساختار باعث افزایش برهم کنش های پایدار کننده در آنزیم کایمر و افزایش سد انرژی لازم جهت غیر فعال سازی آن شده است. در بخشی دیگر از این مطالعه پیوندهای دی سولفیدی موجود در ساختار الاستاز با استفاده از شبیه سازی دینامیک ملکولی بررسی شدند. طبق مطالعات گذشته بر نقش پیوند های دی سولفیدی در پایداری و عملکرد الاستاز تاکید شده است. نتایج نشان داد برداشتن پیوند های دی سولفید در حالت طبیعی باعث تغییرات چشمگیری درانعطاف پذیری زنجیره کربنی در نقاط کلیدی جهت تعیین پایداری شد.علاوه بر این پیوندها تاثیر بسزایی در حرکات زنجیره های جانبی آمینواسیدهای جایگاه فعال و تغییر همبستگی حرکات در کل ساختار می شوند. پیشنهاد می شود که این پیوندها با تاثیر بر توزیع نیرو در کل ساختار در پایداری وعملکرد الاستاز موثر می باشند.

اندوستاتین قطعه پروتئولیتیکی کلاژن xviii است که بطرز بسیار موثری از رگزایی و رشد تومورجلوگیری می کند اما هنوز مکانیسم عمل آن مشخص نشده است. مطالعات نشان دادند که قطعه انتهای آمینی اندوستاتین موشی و انسانی فعالیت های ضد توموری، ضد مهاجرت و ضد نفوذ پذیری مشابه با اندوستاتین کامل را نشان می دهند. این قطعه محتوی یک یون فلزی روی است. اتصال یون روی جهت پایداری گرمایی وترمودینامیکی و همچنین فعالیت ضد توموری و ضد مهاجرتی این قطعه ضروری است. در این مطالعه به منظور شناسایی مکانیسم فعالیت این توالی از اندواستاتین انسانی، پپتید جدید که دارای پیوند دی سولفید اما ناتوان در اتصال به یون روی در ساختار خود می باشد طراحی و سنتز شد (es1-ss). توانایی پپتید جدید در مهار تکثیر سلول اندوتلیال و رگزایی in vitro و رشد تومور in vivo مورد بررسی قرارگرفت. دیده شد که پپتید جدید فاقد فعالیت ضد تکثیری و ضدرگزایی قابل توجه ای بوده اما فعالیت ضد توموری مشابه ای را با پپتید طبیعی(es1 zn) در مدل سرطان سینه موش دارا می باشد. به نظر می رسد احتمالاً es1-ss دارای فعالیت ضد توموری غیروابسته به رگزایی می باشد. تغییرات ساختار دوم پپتید توسط طیف سنجی ft-ir، دورنگ نمایی دورانی ناحیه دور و فلورسانس ذاتی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل نشان دادند که پپتید جدید دارای ساختار دوم مشابه همراه با تفاوت در ساختار موضعی لوپ در مقایسه با پپتید طبیعی می باشد. یافته های حاصل از شبیه سازی دینامیک مولکولی نشان دادند که در حضور پیوند دی سولفیدی و حفظ ساختار لوپ بدون یون روی، ساختار متوسط و تحرک پپتید es1-ss مشابه با پپتید es1 zn می باشد. نتایج نشان دادند که پیوند دی سولفیدی اثرات قابل توجهی بر مدهای حرکتی اساسی و همبستگی حرکات بین باقیمانده های انتهای آمینی و کربوکسیلی مهم در عملکرد پپتید es1-ss می گذارد، بطوریکه پپتید در نبود یون روی در ساختار خود، فعالیت ضد توموری از خود نشان می دهد. شبیه سازی میانکنش پپتید با گیرنده اینتگرین v?3? نشان داد که اتصال دو پپتید به گیرنده از نواحی مشابه ای صورت می گیرد. در نهایت، به نظر می رسد که تفاوت عملکرد دو پپتید بدلیل تفاوت در خواص دینامیکی و ساختاری می باشد. بعلاوه نتایج تکمیلی حاصل از شبیه سازی دینامیک مولکولی و شبیه سازی میانکنش با گیرنده پپتید جهش یافته که ناتوان در اتصال به یون روی در ساختار خود می باشد (es1 no zn) پیشنهاد می کند که کانفورماسیونی را که فلز روی در ساختار ایجاد می کند یک رخداد کلیدی در فعالیت مهارکنندگی این پپتید از طریق اینتگرین است.

لیزوزیم یک مولکول کلیدی در سیستم ایمنی غیر اختصاصی است و ویژگی های آنتی باکتریال بالایی دارد. این آنزیم در سیستم دفاعی بسیاری از گونه ها، نقش اساسی در انهدام و سرکوب گونه های بیماری زای باکتریایی و میکروارگانیسمهای عفونی دارد. توانایی لیزوزیم در هیدرولیز پیوند گلیکوزیدی دیواره سلولی باکتری، آن را یک مولکول مهم دفاعی ساخته است. لیزوزیم یک آنزیم شناخته شده در بیشتر ارگانیسمها و بافتهای دارای فعالیت آنتی باکتریال است، اگرچه در گونه های دریایی بیشترین میزان آن در بافتهایی مانند کلیه و طحال یافت شده است. در این بررسی، جهت استخراج و کلون کردن ژن لیزوزیم از بافت فوق کلیه ماهی سفید دریای خزر(rutilusfrisiikutum)cdna آن ساخته شد. طراحی پرایمر بر اساس گونه های مشابه صورت گرفت و تکثیر ژن باروش rt-pcr انجام شد. کلونینگ ژن به روش ta کلون در دو سویه باکتری اشریشیا کلای انجام شد. نتایج پس از استخراج پلاسمید حاکی از کلون شدن ژن بود.

دمای بهینه فعالیت آنزیم 60 درجه سانتی گراد ph بهینه فعالیت آنزیم 8-6 یونهای ca,mg,na اثرفعال کننده و یونهای co,fe,cu,cd اثر مهار کننده بر فعالیت آنزیم دارد نیمه عمر غیر فعالسازی حرارتی آنزیم در عدم حضور کلسیم در دماهای 50و60و70 درجه سانتیگراد به ترتیب 25و17و12 دقیقه و نیمه عمر غیر فعالسازی حرارتی آنزیم در دمای 50و60و70 درجه سانتیگراد به ترتیب 60و50و40 دقیقه تعیین گردید که نشان میدهد کلسیم سبب افزایش پایداری آنزیم در دماهای بالاتر می شود همچنین آنزیم درحضور sds نسبت به اوره و تریتون x100 سریع تر غیر فهال می شود در حضور غلظتهای مختلف nacl مشاهده می شود که با افزایش غلظت نمک فعالیت آنزیم کاهش یافته و در غلظت بیش از یک مولار نمک آنزیم غیرفعال می شود

- متالو پروتئاز ها گروه مهمی از پروتئاز ها می باشند که کاربرد های صنعتی مختلفی در سنتز پپتید، پردازش پروتئین و صنایع غذایی، دارویی و شوینده دارند. الاستاز یکی از آنزیم های این خانواده است. طی مطالعات پیشین آنزیم کایمری از الاستاز حاصل از باکتری سودوموناس آئروجینوزا طراحی شد و تلاش های زیادی برای تخلیص این آنزیم با استفاده از انواع روش های کروماتوگرافی صورت گرفت که به خلوص نسبی آنزیم دست یافت. در تحقیق حاضر جهت تخلیص بیشتر این آنزیم دو راه کار مورد استفاده قرار گرفت. در نخستین راه کار، مهندسی پروتئین به گونه ای که توالی-های رمز گردان 3 امینو اسید انتهای کربوکسی آنزیم شامل سرین، آلانین و لوسین و آمینو اسیدهای لایزین، لوسین آلانین، آلانین و آلانین موجود در وکتور pet-21a+ حذف گردد، به عنوان هدف در نظر گرفته شد. بدین منظور پرایمر reverse جدیدی طراحی شد. اغلب این امینو اسید ها آب گریز هستند و قبل از دنباله ی هیستیدینی قرار دارند و احتمال می رفت برش آنها توسط آنزیم مانع از اتصال آنزیم به ستون کروماتو گرافی تمایلی نیکل و در نتیجه مانع از امکان تخلیص آنزیم توسط این روش شود. در راه کار دوم از رسوب دهی و جدا سازی پروتئین های میزبان بیانی از آنزیم الاستاز وحشی و نو ترکیب با استفاده از شوک حرارتی و حلال های آلی متانول و دی متیل فرمامید استفاده شد. در نهایت با استفاده از شوک حرارتی آنزیم کایمر با خلوص نسبتا بالا به دست آمد. هم چنین در مورد آنزیم وحشی خلوص نسبی با رسوب دهی توسط متانول حاصل گردید.

رگزایی فرآیند فیزیولوژیکی مهمی است که در مواردی مانند ترمیم زخم دخالت دارد. رگزایی نه تنها در شرایط فیزیولوژیکی بلکه در بیماری هایی مانند بیماری شبکه دیابتیک، ورم شریان شبه رماتیسمی و سرطان نیز دیده می شود. اندواستاتین یکی از پروتئین های ضدرگزایی می باشد که از طریق مهار فرایند رگزایی مانع رسیدن اکسیژن و موادغذایی به تومور می گردد. علاوه بر این ثابت شده که اندواستاتین منجر به القای آپوپتوز در سلول های سرطانی شده و نهایتا اندازه غده سرطانی را با مهار رگزایی و القای آپوپتوز کاهش می دهد.. 27 باقی مانده انتهای آمینوی این پروتئین مسئول بخش اعظمی از عملکرد ضدرگزایی این پروتئین می باشد، در این مطالعه تاثیر این قطعه بر القای مسیر داخلی آپوپتوز در سلول های اندوتلیال بند ناف جنین انسانی بررسی شد. نتایج نشان داد که عملکرد این قطعه وابستگی شدیدی به اتصال zn و تشکیل لوپ ابتدایی این پپتید دارد. مطالعات in vitro نشان داد که پس از اتصال zn به این قطعه کشندگی شدیدی در سلول های اندوتلیالی مشاهده می شود. مطالعات بیشتر نشان داد که این کشندگی با فعالسازی مسیر آپوپتوز همراه بوده و فعالیت شدیدی در کاسپازهای 3 و 7 مشاهده گردید. پس از بررسی فعالیت کاسپاز 9 مشخص شد که این قطعه 27 آمینواسیدی توانایی القای مسیر داخلی آپوپتوز، در سلولهای اندوتلیالی بند ناف جنین انسان را نیز دارا می باشد. مطالعات تکمیلی آشکار ساخت که غلظت atp داخل سلولی پس از تیمار با پپتید افزایش می یابد و در ادامه با آغاز مسیر آپوپتوز غلظت آن رو به کاهش می رود. همچنین فعالیت کمپلکس تنفسی به دنبال کاهش غلظت atp افزایش می یابد. مطالعات وسترن بلاتینگ نیز اثبات کرد که سیتوکروم c نیز در طی آپوپتوز از میتوکندری آزاد شده و وارد سیتوپلاسم می گردد که تائید محکمی بر آغاز آپوپتوز از مسیر داخلی می باشد.

اندوستاتین، پپتیدی است حاصل از برش پروتئولیزی کلاژن18، که یک مهارکننده درونزای رگزایی و رشد تومور می باشد.چندین فعالیت آنژیوژنزی از این پروتئین گزارش شده است همچون مهار مهاجرت، تکثیرسلولهای اندوتلیال وتشکیل رگهای خونی. اندوستاتین همچنین فعالیت فاکتور رشد اندوتلیال آوندی (vegf) که نفوذ پذیری آوندی را القا می کند را مهار می کند. گیرنده این مولکول در بدن مولکول اینتگرین می باشد. برخی از محققان پپتیدهایی را سنتز کردند که هز این پروتئین مشتق کی شوند. بعضی از این پپتیدها فعالیت آنتی توموری دارند و برخی خیر. نکته قابل توجه در مورد این پپتیدها این است که برخی از پپتیدهای فعال، فعالیتی بیش از مولکول اندوستاتین دارند. تحقیقات در این رابطه انجام شد شامل آنالیز سکانس ها وساختار ها می باشد. بطوری که با استفاده از نرم افزارهای بیو انفورماتیکی (amber 9, 3d dock, spdbviewer 4.1, chimera و ... ) و سرورهای اینترنتی خصوصیات این پپتیدها مشخص شد. نتایجی که از این تحقیقات به عمل آمد نشان داد که پپتید های فعال و غیر فعال از یک ناحیه به اینتگرین متصل می شوند. این الگوی اتصال، نشان می دهد که این پپتیدها به اینتگرین ویژگی سکانس ندارد بلکه اتصال وابسته به ساختار است و باید ساختار خاصی وجود داشته باشد که روی اینتگرین اثری را القا کرده و تغییرات کانفورماسیونی در آن ایجاد کند. از اینرو با توجه به نتایج می توان گفت که حضور اسیدهای آمینه باردار مثبت خصوصاً آرژنین رو توالی های اندوستاتینی در ایجاد اتصال موفق تأثیر بسزایی دارد.

رگزایی، یک فرایند پیچیده چند مرحله ای شامل تکثیر، مهاجرت و تمایز سلول های اندوتلیال، تشکیل میکروتوبول و جوانه زنی انشعاب های مویرگی جدید، یک رویداد ضروری در رشد و متاستاز تومورها بوده و بنابر این جلوگیری از آن به عنوان یکی از مهمترین راهکارهای درمان سرطان مطرح است. اندواستاتین قطعه انتهایی انتهای کربوکسیل کلاژن xviii، یک مهارکننده درونزاد رگزایی است که رشد تومور را بدون سمیت و مقاومت دارویی اکتسابی مهار می کند. پپتید ضد رگزایی مشتق شده اندوستاتین توجهات زیادی را در زمینه درمان سرطان به خود اختصاص داده اند. پپتیدهای ضدرگزایی ماندگاری و نیمه عمر کمی در شرایط in vivoدر نتیجه حذف سریع از خون دارند. در این مطالعه نانوذرات کیتوزان به منظور انتقال و تحویل پپتید-های ضدرگزایی مشتق شده از اندواستاتین با هدف افزایش ماندگاری پپتید در خون سنتز شدند. نسبتهای مختلف کیتوزان و tppبه منظور تولید نانوذرات بر اساس روش ionic gelation تهیه و تعیین ویژگی شدند. جهت تعیین ویژگیهای مورفولوژیکی و توزیع اندازه ی ذره، بار سطحی و شاخص پراکندگی ( (pdiبه ترتیب از sem و نانوزتاسایزر استفاده شد. به منظورتایید برقراری اتصال بین نانوذرات کیتوزان و tppتست ftir انجام گرفت. نانوذرات حاصل از بهترین نسبت و با بهترین ویژگی به منظور بارگذاری دارو انتخاب و بارگذاری به میزان 85% در آن انجام شد. مطالعات in vitroنشان داد که رهایش دارو به مدت طولانی و پایدار بیش از 72 ساعت ادامه یافت. عدم سمیت نانوذرات تا مقدارµg/ml500 تایید شد. درصد ic50 برای پپتید و نانوذرات به ترتیب ng/ml 3500و ng/ml 4000 بدست آمد.

پروتئاز ها یکی از مهمترین دسته های آنزیم های صنعتی هستند که در صنایع مختلف از جمله دارویی، چرم سازی، شوینده، غذایی و بسیاری دیگر از آن ها کاربرد دارند. در میان انواع تولید کننده های پروتئاز، باکتری ها به خصوص انواع ترموفیل آن ها بسیار حائز اهمیت اند. همچنین در میان گونه های باکتریایی، باسیلوس ها و ژئوباسیلوس ها در زمره ی مهمترین تولید کننده-های آنزیم های صنعتی شناخته شده اند. در تحقیق حاضر یک گونه باسیلوس سابتیلیس و دو گونه ی باسیلوسی ترموفیل (ژئوباسیلوس استئارو ترموفیلوس و باسیلوس (sp.gh1 از نظر تولید آنزیم پروتئاز خارج سلولی و بهینه سازی این تولید مورد بررسی قرار گرفتند.

در این تحقیق یک گونه anoxybacillus تولید کننده آنزیم های آمیلولیتیک مورد شناسایی قرار گرفت. ابتدا آنالیز s rdna16 انجام شده و سپس شرایط تولید آنزیم آلفا-آمیلاز و رشد باکتری مورد ارزیابی قرار گرفت. آنزیم آلفا-آمیلاز به صورت جزئی تخلیص شد و خصوصیات بیوشیمیایی آن مانند اثر دما، ph و پایداری آنزیم در برابر عوامل دناتوره کننده مانند sds مورد بررسی قرار گرفت. ژن آلفا-آمیلاز تکثیر شده، سپس کلون و در باکتری ecoli سویه dh5? ترانسفورم گردید. ژن مورد نظر تعیین توالی شده و برای پروتئین مورد نظر مدل طراحی شد. آنالیز ژن s rdna 16 نشان داد که باکتری مذکور نزدیک به گونه anoxybacillus sp. a371 می باشد. به علاوه، نتایج نشان داد شرایط بهینه ی رشد باکتری و تولید آنزیم در دمای 60 درجه سانتی گراد و 5/7 ph بوده و هم چنین بیشترین فعالیت آنزیم، بعد از 24 ساعت انکوباسیون، در دمای 75 درجه سانتی گراد و 6 ph به دست آمد.