در این تحقیق ابتدا برگ گیاه ریحان (ocimum basilicum) با اتانول 70% عصاره‎گیری شد. سپس 6 جیره‎ی غذایی شامل 0 (شاهد)، 100، 200، 400، 800 و 1600 میلی‎گرم عصاره ریحان در هر کیلوگرم جیره ساخته شد. بچه‎ماهیان کپور (cyprinus carpio) با وزن حدود 10 گرم به مدت 60 روز با جیره‎های مذکور تغذیه شدند. هر 20 روز پارامترهای خونی، بیوشیمیایی و رشد ماهیان مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تعداد گلبول‏های سفید، گلبول‏های قرمز، هماتوکریت، هموگلوبین، پروتئین کل پلاسما، آلبومین، گلوبولین در گروه‏های آزمایشی تغذیه شده با جیره‏های غذایی حاوی عصاره اتانولی برگ ریحان به‏طور معنی‏داری (05/0< p) بیشتر از گروه شاهد بود. به‏علاوه افزودن عصاره ریحان به جیره‎ی غذایی بچه‎ماهیان سبب کاهش غلظت گلوکز خون بچه‎ماهیان شد. بیشترین و کمترین ضریب رشد ویژه به ترتیب در گروه‏های 400 میلی‏گرم عصاره در هر کیلوگرم جیره و شاهد مشاهده شد. نتایج همچنین نشان داد که ضریب تبدیل غذایی در گروه‏های 400 و 800 میلی‏گرم عصاره در هر کیلوگرم جیره به‏طور معنی‏داری (05/0< p) کمتر از سایر گروه‏ها بود. در پایان دوره‏ی آزمایش، بچه‎ماهی‎ها در معرض باکتری آئروموناس هیدروفیلا قرار گرفتند و پارامترهای خونی، بیوشیمیایی و بقا مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تزریق درون‏صفاقی باکتری آئروموناس هیدروفیلا نشان داد که تعداد گلبول‏های سفید، گلبول‏های قرمز، هموگلوبین و پروتئین کل خون در گروه 400 میلی‏گرم عصاره در هر کیلوگرم جیره به‏طور معنی‏داری (05/0< p) بیشتر از گروه شاهد و سایر گروه‏های آزمایشی بود. به‏علاوه میزان گلوکز خون در گروه شاهد به‏طور معنی‏داری (05/0< p) بیشتر از گروه‏های دیگر مشاهده شد. همچنین بیشترین میزان بقا در گروه‏ 400 و کمترین میزان بقا در گروه‏های شاهد و 100 میلی‏گرم عصاره در هر کیلوگرم جیره مشاهده شد. در مجموع نتایج نشان داد که افزودن 400 و 800 میلی گرم عصاره‏ی اتانولی برگ گیاه ریحان در هر کیلوگرم جیره غذایی بچه ماهی کپور می‏تواند به‏عنوان یک تقویت‏کننده‏ی سیستم ایمنی و تحریک‏کننده‏ی رشد در ماهی کپور معمولی مورد استفاده قرار گیرد. کلمات کلیدی: کپور معمولی، عصاره‏ی اتانولی، فاکتورهای خونی، ریحان، آئروموناس هیدروفیلا.

اثر عصاره آبی ریحان روی رشد، تحریک سیستم ایمنی و ایجاد مقاومت نسبت به قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکا در ماهی قزل آلای رنگین کمان مورد پژوهش قرار گرفت. برای این منظور، ماهیان قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی 6/0±12 گرم به مدت 48 روز با غذای حاوی عصاره آبی ریحان( 0، 30، 60، 120و240 میلی گرم بر کیلوگرم غذا) مورد تغذیه قرار گرفتند. در پایان دوره غذادهی، میزان فاکتور-های رشد و فاکتور های خونی مورد سنجش قرار گرفت. پس از دوره غذادهی، ماهیان با قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکا آلوده شده و درصد بقا و فاکتور های خونی مورد سنجش قرار گرفت. نتایج بدست آمده از سنجش فاکتور های رشد نشان داد بین تیمار های آزمایش از لحاظ میانگین وزن نهایی، افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و نرخ رشد ویژه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p>0.05). سنجش فاکتور های خونی در مدت 48 روز تغذیه نشان داد که بیشترین میزان گلبول قرمز، سفید و هموگلوبین در تیمار 120 و 240 میلی گرم نسبت به تیمار شاهد مشاهده شد (p<0.05). میزان آلبومین در تیمار 120 میلی گرم بیشترین مقدار و میزان گلوبولین در این تیمار کمترین مقدار بود (p<0.05) در حالی-که از لحاظ میزان پروتئین تام تفاوت معنی داری بین این تیمار و تیمار شاهد، 60 و240 میلی گرم مشاهده نشد (p>0.05). میزانigm در تیمار های آزمایش تفاوتی را نشان نداد (p>0.05). میزان بازماندگی در تیمار های تغذیه شده با عصاره آبی ریحان بعد از آلوده سازی نشان داد که بیشترین میزان بقا در تیمار 120 میلی گرم عصاره آبی ریحان مشاهده شد که دارای اختلاف معنی دار با تیمار شاهد بود (p<0.05). سنجش فاکتور های خونی بعد از آلوده سازی نشان داد که میزان گلبول قرمز، سفید و هماتوکریت در تیمار 120 میلی گرم تفاوت معنی داری نسبت به تیمار شاهد نشان داد (p<0.05). از نظر میزان پروتئین تام و گلوبولین تفاوت معنی داری بین تیمار های آزمایش مشاهده نشد(p>0.05) در صورتی که میزان آلبومین در تیمار 30 میلی گرم عصاره آبی ریحان کمترین مقدار بود( p>0.05). میزان igm در تیمار 30 میلی گرم کمترین مقدار بوده و دارای اختلاف معنی داری با تیمار شاهد و سایر تیمار های آزمایش بود (p<0.05). از این رو به نظر می رسد عصاره آبی ریحان اگر چه روی رشد قزل آلای رنگین کمان اثری ندارد اما می تواند اثر تحریک کنندگی و افزایش بازماندگی نسبت به قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکا را در این ماهیان داشته باشد.

چکیده این پروژه با بررسی وضعیت بهداشت و آلودگی های ماهیان زینتی در محدوده استان گلستان با اهداف بررسی پراکنش و شناسایی کانونهای آلوده بیماریهای اپی زئوتیک (همه گیر) در مراکز تکثیر و پرورش ماهیان تزئینی استان گلستان، شناسایی نقاط قوت و ضعف مدیریت بهداشتی در مراکز تکثیر و پرورش ماهیان تزئینی و ارائه دستورالعمل های مدیریتی و کاربردی برای کنترل و پیشگیری از ابتلاء و تلفات انجام شد. بررسی های انجام گرفته نشان داد، از نظر عوامل باکتریایی مهمترین باکتریهای شناسایی شده آئروموناس بوده اند. همچنین از مهمترین انگلهای شناسایی شده در مراکز تکثیر و پرورش ماهیان تزئینی از انگلهای تریکودینا و ازترماتودهای منوژن داکتیلوژیروس و ژیروداکتیلوس و از نماتودها کاپیلاریا بودند. در مدیریت بهداشتی مراکز نیز مواردی همچون عدم آشنایی و آموزش کارکنان در جهت ارتقاء سطح دانش، عدم بکارگیری مدیر فنی، ساخت غذا بدون آشنایی با اصول تغذیه، عدم قرنطینه ماهیان قبل از ورود به چرخه تولید، عدم وجود انبار غذایی مطلوب، عدم جداسازی واحدهای تولیدی در داخل مراکز، عدم استفاده از وسایل مجزا (توری، ساچوک و غیره) برای استخرهای پرورشی، عدم وجود حوضچه ضد عفونی در ابتدای درب ورودی به داخل مراکز، نقاط ضعف مدیریت بهداشتی، و تعویض مرتب آب حوضچه ها، همکاری با سازمانهای اجرائی در نمونه گیری های دوره ای، عدم استفاده از مواد آنتی بیوتیکی می تواند از موارد نقاط قوت مدیریت بهداشتی در مراکز تکثیر و پرورش ماهیان تزئینی باشد. کلمات کلیدی : ماهیان تزئینی، مدیریت بهداشتی، آلودگی ها، گلستان

این تحقیق جهت بررسی سطوح مختلف اسانس رازیانه (foeniculum vulgare) بر شاخص¬های رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه، فراسنجه¬های خونی، بیوشیمیایی و مقاومت به استرس شوری در بچه¬ماهی سفید دریای خزر انجام گرفت. برای این منظور 5 تیمار شامل 0 (شاهد)، 100، 200، 400 و 600 میلی¬گرم اسانس رازیانه بر کیلوگرم جیره تهیه شد. بچه¬ماهیان سفید با میانگین وزن ابتدایی 002/0±6/0 گرم بصورت تصادفی در هر تیمار (سه تکرار) ذخیره-سازی شدند و به مدت 60 روز با جیره¬های آزمایشی به میزان 12-7 درصد وزن بدن و 3 بار در روز مورد تغذیه قرار گرفتند. در پایان دوره شاخص¬های مربوط به رشد، بازماندگی، آنالیز لاشه، فراسنجه¬های خونی، بیوشیمیایی سرم ارزیابی شد. به منظور بررسی مقاومت به استرس شوری، تیمار شاهد و دو تیمار حاوی اسانس که از نظر وزن بیشترین (تیمار 100 میلی¬گرم اسانس بر کیلوگرم جیره) و کمترین (تیمار 400 میلی¬گرم اسانس بر کیلوگرم جیره) بودند در نظر گرفته شد و 30 قطعه بچه¬ماهی سفید از هر تکرار این تیمارها برای شوریهای مختلف 6 ، 13 و 20 گرم/لیتر انتخاب شدند. در زمانهای 2، 24 و 72 ساعت پس از استرس فراسنجه¬های خونی از قبیل کورتیزول و گلوکز اندازه-گیری شد و بازماندگی نیز هر 8 ساعت یکبار ثبت گردید. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل شاخص¬های مربوط به رشد و بازماندگی تفاوت معنی¬داری را بین تیمارهای مختلف نشان نداد (05/0p>). نتایج حاصل از آنالیز لاشه نشان داد که بیشترین میزان چربی در تیمار 100 میلی¬گرم اسانس بر کیلوگرم جیره مشاهده شد (05/0p<). بیشترین میزان گلبول سفید در تیمار 100 میلی¬گرم اسانس بر کیلوگرم جیره، و بیشترین گلبول قرمز، هماتوکریت و هموگلوبین در تیمار 400 میلی¬گرم اسانس و کمترین mcv در تیمار شاهد بدست آمد (05/0p<). سایر پارامترها از قبیل mch و mchc تفاوت معنی¬داری مشاهده نشد (05/0p>). نتایج حاصل از آنالیز فراسنجه¬های بیوشیمیایی سرم نشان داد که بیشترین میزان پروتئین تام و گلبولین در تیمار 600 میلی¬گرم اسانس مشاهده شد. بیشترین میزان آلبومین و کلسترول به¬ترتیب در تیمارهای 100 و 400 میلی¬گرم اسانس بر کیلوگرم جیره و بیشترین مقدار تری¬گلیسیرید، گلوکز و کورتیزول در تیمار شاهد مشاهده شد (05/0p<). نتایج حاصل از استرس شوری نشان داد که تیمارهای 100 و 400 میلی¬گرم اسانس بر کیلوگرم جیره کمترین پاسخ به استرس را نشان دادند و پس از استرس میزان تغییرات کورتیزول و گلوکز نسبت به زمان پیش از استرس، در تیمارهای حاوی اسانس مقدار کمتری را نشان داد. بالاترین میزان بازماندگی نیز در تیمارهای حاوی اسانس بدست آمد. در مجموع نتایج نشان داد که اسانس رازیانه تاثیر معنی¬داری بر شاخص¬های رشد بچه¬ماهی سفید دریای خزر ندارد. اما با بهبود فراسنجه¬های خونی (گلبول قرمز، گلبول سفید، هماتوکریت و هموگلوبین) و بیوشیمیایی (پروتئین تام، آلبومین، گلبولین، گلوکز و کورتیزول) می¬تواند موجب ارتقاء سیستم ایمنی بچه¬ماهیان سفید گردد. همچنین نقش مهمی در افزایش مقاومت بچه¬ماهیان سفید در برابر استرس شوری ایفا کند. و بهترین عملکرد مربوط به سطح 100 میلی¬گرم اسانس رازیانه بر کیلوگرم جیره بدست آمد.

ساپرولگنیوز از مهمترین بیماریهای قارچی آبزیان است که خسارات شدیدی را در مراحل مختلف رشد آبزیان سبب می شود.قارچ ساپرو لگنیاپارازیتیکابه عنوان یکی از عامل بیماریزا ی مهم در آبزیان شناخته شده است.این مطالعه با هدف بررسی اثرات ضد قارچی عصاره متانولی گیاهان عصاره های الکلی و آبی گیاه زنیان و نعناع فلفلی بر قارچ آبزی ساپرولگنیا پارازیتیکا در مقایسه با فرمالین انجام شد. قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکا از آب خروجی سالن پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان جداسازی و خالص سازی شد. پس از شناسایی فنوتیپیکی،dna آن از روش فروپاشی گلس بید، جدا سازی شد. پس از تخلیص محصولات pcrناحیهits1-5.8s-its2 با پرایمرits1، از روش sangerتعیین توالی گردید. اثرات ضد قارچی گیاهان از روش میکرودایلوشن براث و اختلاط عصاره با محیط کشت بررسی گردید. در روش اختلاط عصاره با محیط کشت قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکا در معرض 7 غلظت 0، 5/2 ، 5، 5/7، 10، 15و20 mg/ml از عصاره های اتانولی و متانولی و آبی گیاهان مذکور قرار گرفت و در روش میکرودایلوشن براث غلظت بین 2µl/ml - 2048 µl/ml انتخاب گردید. در پایان دوره مقادیر اندازه گیری شده با استفاده از آزمون آماری دانکن در سطح اطمینان 5 درصد آنالیز شدند. نتایج حاصل از تعیین توالی، گونه ی ساپرولگنیا پارازیتیکا را تایید نمود. در روش میکرودایلوشن براث عصاره ی متانولی، اتانولی و آبی نعناع فلفلی و زنیان اثر مستقیمی بر مهار رشد قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکا نداشتند (mic=128 µ/ml). و همچنین دربازه ی غلظت تعیین شده توان قارچ کشی از خود نشان ندادند (mfc?2048). در روش اختلاط عصاره با محیط کشت، عصاره ی آبی زنیان در غلظت های تعیین شده اثر معنی داری در مهار رشد میسیلیوم قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکا نشان نداد(05/0 <p). در طول 72 ساعت در بین غلظت های تعیین شده mic عصاره اتانولی و متانولی نعناع به ترتیب 10 mg/ml، 20 mg/ml و عصاره اتانولی و متانولی زنیان به ترتیب 15 mg/ml و 20 mg/ml تعیین شد(05/0 <p). کلمات کلیدی: ساپرولگنیا پارازیتیکا، زنیان، نعناع فلفلی، فعالیت ضد قارچی

این تحقیق با هدف بررسی ارتباط مکمل غذایی سینبیوتیک (بایومین ایمبو) با رشد، بقا و پروتئین های سرمی بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان( oncorhynchus mykiss) انگشت قد آلوده شده با قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکا انجام شد. بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان برای مدت 2 ماه به طور تصادفی، در 4 تیمار تقسیم بندی شدند. تیمارهای غذایی شامل 1) 5/0 گرم بایومین ایمبو در هر کیلوگرم ازجیره ی پایه، 2)1 گرم بایومین ایمبو در هر کیلوگرم از جیره ی پایه،3) 5/1 گرم بایومین ایمبو در هر کیلوگرم از جیره ی پایه و4) شاهد (جیره ی پایه بدون مکمل سازی با سینبیوتیک) بودند. نرخ غذادهی براساس 5%-3 وزن بدن و 3 نوبت در روز انجام شد. بعد از 2 ماه تغذیه با سینبیوتیک، برای ارزیابی اثر سینبیوتیک در مقاومت به بیماری، بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان در گروه شاهد و گروه سینبیوتیک (1 گرم بایومین ایمبو در هر کیلوگرم از جیره ی پایه ، به عنوان بهترین گروه در افزایش رشد و بقا) به مدت 15 روز، در مواجهه با ساپرولگنیا پارازیتیکا قرار گرفتند.نتایج نشان داد که 2 ماه تغذیه با سینبیوتیک منجر به افزایش رشد، بازماندگی و مقاومت به بیماری در بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان می شود

آزمایشی به منظور بررسی اثر مکمل غذایی سینبیوتیک بر عملکرد رشد، بازماندگی، پارامتر های خونی ومقاومت به ساپرولگنیا پارازیتیکا در بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. سینبیوتیک مورد نظر با جیره پایه (غذای تجاری) در سه سطح 5/0 ،? و?/?گرم به ازای هر کیلو گرم غذای خشک مکمل شدند و توسط بچه ماهیان تغذیه گردیدند و تیمار شاهد از جیره بدون مکمل سازی تغذیه شدند. نرخ تغذیه بر اساس 4 درصد وزن بدن و? نوبت در روز انجام شد. بر اساس نتایج بدست آمده، هر سه تیمار آزمایشی افزایش معنا داری از نظر میانگین وزن نهایی، درصد افزایش وزن و نرخ رشد ویژه با تیمار شاهد نشان دادند(0.05>p) و در بین تیمار های آزمایشی، بالاترین میانگین وزن نهایی(??/?±??/?8)، درصد افزایش وزن (??/??±??/???)و نرخ رشد ویژه (??/?±??/?) مربوط به تیمار حاوی ? گرم سینبیوتیک به ازای هر کیلوگرم غذای خشک بوده است. بهترین ضریب تبدیل غذایی (???/?±??/?)و کارایی تبدیل غذا (??/?±??/???)در تیماری که با ?گرم سینبیوتیک به ازای هر کیلوگرم غذا مکمل شده بود بدست آمد. همچنین بیشترین درصد بازماندگی(???%)در تیمار تغذیه شده با سطح ?گرم سینبیوتیک به ازای هر کیلو گرم غذای خشک بدست آمد. میزان گلبول سفید، گلبول قرمز، هموگلوبین و هماتوکریت افزایش معنا داری با تیمار شاهد نشان دادند(0.05>p). بالاترین میزان گلبول سفید (?/?±?03??/2)، گلبول قرمز(49/0±?03??/2)، میزان هموگلوبین (??/?±??/??) و درصد هماتوکریت (??/?±?/48) مربوط به تیمار حاوی?گرم سینبیوتیک به ازای هر کیلو گرم غذای خشک بود. با توجه به نتایج بدست آمده، بهترین دوز موثر در این تحقیق سطح?گرم سینبیوتیک به ازای هر کیلو گرم غذای خشک بدست آمد. بعد از گذشت دو ماه از شروع تغذیه با سطح ? گرم سینبیوتیک به ازای هر کیلوگرم غذای خشک، آب محیط زیست ماهی ها با دو سطح ?????،???? ?زئوسپور ساپرولگنیا پارازیتیکا تلقیح داده شدند. نتایج این تحقیق نشان داد میزان بازماندگی گروه های تغذیه شده با سینبیوتیک بیشتر از گروه های شاهد بوده است و مکمل غذایی سینبیوتیک مرگ ومیرماهی را به طور معنی داری از??/??% (تلقیح با ?????زئوسپور ساپرولگنیا پارازیتیکا)، ?? % ( تلقیح با ?????زئوسپور ساپرولگنیا پارازیتیکا) در گروه شاهد به ترتیب به ??/??% و ??/??% کاهش داد. در مجموع بررسی داده ها ی مربوط به پارامتر های خونی و سایر فاکتور ها نشان داده که2ماه تغذیه با سینبیوتیک مقاومت در برابر بیماری را در بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان افزایش داده است.

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف ال¬کارنیتین و ویتامین ث بر شاخص¬های رشد، ترکیب بدن و فراسنجه¬های سرمی در بچه¬ماهی قزل¬آلای رنگین¬کمان، آزمایشی با 540 قطعه بچه¬ماهی با میانگین وزنی2±40 گرم به مدت 8 هفته انجام گرفت. بچه¬ماهیان آزمایشی، در یک طرح کاملا تصادفی به 18 گروه 30 قطعه¬ای در 6 تیمار و 3 تکرار تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل ویتامین c صفر و ال¬کارنیتین صفر(شاهد)، ویتامین cصفر و ال¬کارنیتین 800، ویتامین c 500 و ال-کارنیتین صفر، ویتامین c500 و ال¬کارنیتین 800، ویتامینc 1000 و ال¬کارنیتین صفر، ویتامین c 1000 و ال-کارنیتین800 (میلی¬گرم در کیلوگرم جیره) بودند. نتایج نشان داد که میزان درصد بقا، افزایش وزن و شاخص رشد ویژه درتیمار با ویتامینc 500 و ال¬کارنیتین 800 میلی¬گرم در کیلوگرم جیره نسبت به تیمار فاقد مکمل (شاهد) افزایش معنی-داری (0/05 p<) یافت. ضریب تبدیل غذائی نیز در اثر مصرف همین جیره، در مقایسه با جیره شاهد کاهش معنی¬داری (0/05 p<) نشان داد. بیشترین وکمترین میزان چربی لاشه (05/0p<) به ترتیب در تیمار شاهد و تیمار حاوی ویتامین c 1000 و ال¬کارنیتین 800 میلی¬گرم مشاهده شد. بیشترین مقدار پروتئین لاشه در تیمار ویتامین c500 و ال¬کارنیتین 800 میلی¬گرم مشاهده گردید (0/05 p<). همچنین در بررسی فراسنجه¬های سرمی خون، گلبولین، آلبومین، کلسترول و گلوکز نیز در پایان آزمایش تحت تأثیر ترکیب ویتامین c 500 و ال¬کارنیتین 800 میلی¬گرم در کیلوگرم جیره کاهش معنی¬داری (0/05 p<) یافت، در¬حالی¬که میزان توتال پروتئین خون تحت¬تأثیر ترکیب ویتامین c صفر و ال¬کارنیتین 800 میلی¬گرم نسبت به گروه شاهد افزایش معنی¬داری (0/05 p<) نشان داد، همچنین مشاهده گردید ترکیب ویتامین c 1000 و ال-کارنیتین 800 میلی¬گرم، موجب کاهش معنی¬دار میزان تری¬گلیسرید خون گردیده است (0/05 p<). در نهایت مشخص گردید استفاده از ویتامین c و ال¬کارنیتین در جیره آزمایشی، موجب بهبود فراسنجه¬های مورد بررسی در این پژوهش شده است.

هدف از پژوهش حاضر بررسی چند شکلی های موجود در ژن هورمون رشد فیل ماهی و قره برون با استفاده از تکنیک pcr-sscp و همچنین ارزیابی ارتباط این چند شکلی ها با صفات مرتبط به رشد ماهی (فاکتور وضعیت، طول و وزن بدن) بوده است. در این تحقیق تعداد 150 قطعه فیل ماهی (120 قطعه نمونه یک ساله و 30 قطعه نمونه دو ساله) و 95 قطعه قره برون (55 قطعه نمونه 8 ساله و 40 قطعه نمونه 5/6 ساله) به طور تصادفی انتخاب شده و نمونه های مورد نیاز برای استخراج dna از باله دمی جداسازی شدند. پس از استخراج dna به روش نمکی بهینه یافته، یک قطعه 380 جفت بازی از ناحیه اگزون 4، اینترون 4 و اگزون 5 ژن مورد نظر تکثیر شد. تعیین ژنوتیپ افراد به روش sscp سه الگوی باندی مختلف a, b, c را در نمونه های فیل-ماهی برای جایگاه مورد نظر به ترتیب با فراوانی های 40، 54 و 6 درصد برای نمونه های یک ساله و ژنوتیپ های a، b وc به ترتیب با فراوانی های 35، 60 و 5 درصد برای نمونه های دو ساله مشاهده شد. در نمونه های قره برون سه الگوی باندی مختلف f,g, h به ترتیب با فراوانی های 48، 24، 28 درصد برای نمونه های 5/6 ساله و ژنوتیپ های f، g وh به ترتیب با فراوانی های 44، 27 و 29 درصد برای نمونه های 8 ساله مشاهده شدند. در گونه فیل ماهی ژنوتیپ b دارای بیشترین فراوانی و در گونه قره برون ژنوتیپ f دارای بیشترین فراوانی ژنوتیپی بود. تجزیه و تحلیل نشانگر- صفت با استفاده از نرم افزار آماری sas ارتباط معنی دار آماری (p<0.05) را بین الگوهای باندی و صفت طول در گونه قره برون نشان داد به طوری که افراد با ژنوتیپ f دارای کمترین طول بدن بودند. در گونه فیل ماهی هیچ ارتباط معنی دار آماری بین الگوهای باندی مشاهده شده و صفات مورد مطالعه مشاهده نشد. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که ژن هورمون رشد به عنوان یک ژن کاندید احتمالی برای صفات رشد در جمعیت ماهیان خاویاری باید بیشتر مورد مطالعه قرار گیرد.