this study was an attempt to investigate the effect of subtitling on vocabulary learning among iranian intermediate students. to find the homogeneity of the groups, tofel test was administered to student in kish mehr institute in garmsar. after analyzing the data, 60 participants (female students) who scored within the range of one standard deviation above and below the mean, were selected as homogeneous out of 150 participants.they were assigned to two groups of 30 students, with the same proficiency level. then, they received vocabulary items which had been developed by the researcher as the pre-test. t-test was used to confirm that all groups didn’t differ statistically in terms of their vocabulary learning abilities. the students in the experimental group received 18 sessions of treatment, instructed using bimodal subtitling,while the control group received conventional method for watching the same movie. finally, all groups received the post- test. it was a vocabulary test followed by 10 matching items. t-test was used to compare the mean scores of two groups. statistical results showed that there was a significant difference between the experimental group and the control group. so, the hypothesis was rejected at this point. also, comparing the means in the post- test showed that bimodal subtitling was more effective than no subtitle group.

روش نمره دهی کلی توسط معلم، عمده ترین روش نمره دهی برای ارزیابی مهارت گفتار زبان اموزان زبان انگلیسی در ایران است و روش های دیگر مورد غفلت واقع شده است.در این روش از نمره دهی، دانش آموزان دلیل قبولی ویا رد شدن خودشان را نمیدانند زیرا یک نمره کلی نمیتواند اطلاعات کافی درمورد جزییات مهارت گفتاری دانش اموزان را در اختیارشان قرار دهد.هدف ازاین تحقیق یرسی تاثیر دو روش نمره دهی تحلیلی و کلی بر روی مهارت گفتار زبان اموزان است.این روش ها به دو صورت نمر دهی توسط معلم و خود ارزیابی مورد برسی قرار گرفته اند تا مشخص شود کدامیک تاثیر مثبتی در مهارت گفتار زبان آموزان دارد. این تحقیق دو سوال را مورد مطالعه قرار داده است.سوال اول این است که آیا تفات عمده بین روش های ارزیابی کلی ،تحلیلی و یا خود ارزیابی بروی مهارت گفتار زبان آموزان انگلیسی وجود داد.سوال دوم این است که آیا تفات عمده بین روش های کلی و تحلیلی در روش خود ارزیابی مهارت گفتار زبان آموزان انگلیسی وجود دارد.شرکت کنندگان در این تحقیق شامل شصت زبان اموز متوسط زبان انگلیسی دختر وپسر ایرانی است. این زبان آموزان به گرو های بیست نفره ارزیابی تحلیلی و کلی توسط معلم و گروهای ده نفره تحلیلی و کلی خود ارزیاب تقسیم شدند. در گروهای ارزیابی معلم ،معلم زبان آموزان را با نمره کلی ،در گروه ارزیابی کلی ، و با نمره تحلیلی، در گروه ارزیابی تحلیلی ، مورد ارزیابی قرار داده است. در گروه های خود ارزیابی زبان آموزان خود را مورد ارزیابی قرار می داده اند.این کار توسط برگه های چک لیستی که هرجلسه به انها ارایه شده انجام شده است.این برگ های چک لیست شامل سوالاتی درمورد مهارت گفتار انها در هر جلسه است که در گروه خود ارزیابی کلی به صورت یک نمره کلی و در گره خود ارزیابی تحلیلی به صورت تحلیلی است.نتیجه مقایسه نمرات ازمونی (ازمون پت )که گفتار دانش آموزان را قبل و بعد از تحقیق توسط برنامه اس پی اس اس مورد ارزیابی قرار داده است نشان میدهد که هر دو روش ارزیابی تحلیلی و خود ارزیابی تاثیر مثبتی در روند بهبود مهارت گفتار زبان اموزان در مقایسه با روش ارزیابی کلی داشته است.علاوه بر این ،این نتایج نشان میدهد که در گروه خود ارزیابی روش خود ارزیابی تحلیلی تاثیر مثبت بیشتری در روند بهبود گفتار زبان اموزان در مقایسه با روش خودارزیابی کلی داشته است.