امروزه صنعت بیمه از عوامل مهم توسعه کشورها به حساب می آید و توسعه آن به عنوان شاخصی برای توسعه کشورها تلقی می شود. مطالعه روند رشد بیمه، به ویژه بیمه عمر طی دهه گذشته بیانگر نقش روز افزون این نوع بیمه در اقتصاد خانوار در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است. صنعت بیمه در جهان از رشد قابل توجهی به ویژه در بخش بیمه عمر برخوردار بوده است. با وجود حدود80 سال سابقه فعالیت رسمی بیمه در ایران این صنعت در مقایسه با کشورهای پیشرفته و حتی برخی از کشورهای هم جوار از رشد مطلوبی برخوردار نبوده است. این در حالی است که بیمه عمر در کشور ما از ظرفیت بالقوه بالایی برخوردار می باشد. هدف این مطالعه شناسایی و بررسی نقش برخی از عوامل اقتصادی مهم و تأثیرگذار بر تقاضای بیمه عمر در قالب سه مدل تجربی به دست آمده در مطالعات بک و وب (2003) و ارائه چند راهکار مناسب می باشد. در راستای رسیدن به این هدف، از دو روش حداقل مربعات معمولی (ols) و خودتوضیح برداری با وقفه های گسترده (ardl) در ایران طی دوره زمانی (1387-1357) استفاده شده است. نتایج تجربی حاصل از این بررسی نشان می دهد که سطح درآمد ملی، نرخ بهره حقیقی و توسعه مالی اثر مستقیم و معناداری روی تقاضای بیمه عمر داشته اند. این در حالی است که تورم و هزینه های اجتماعی دولت اثر معکوس و معناداری روی تقاضای بیمه عمر از خود نشان داده اند.