این تحقیق به بررسی و حل یک مسئله زمانبندی کارگاه باز به همراه ماشین های موازی در هر سطح می پردازد. در واقع در نظر گرفتن چندین ماشین در هر سطح باعث کاهش گلوگاه، کاهش زمان انتظار فعالیت در سیستم و در نتیجه افزایش بهروه وری سیستم می شود. در مسئله مورد مطالعه به دلیل وجود عدم قطعیت ذاتی در پارامتر زمان پردازش کارها به دلیل عواملی همچون خطاهای اندازه گیری و نقش انسان در انجام عملیات ها ، این پارامتر به صورت پارامترهای فازی با توزیع امکانی مثلثی متقارن با هدف حداقل کردن حداکثر زمان تکمیل آخرین کار، در نظر گرفته شده است. مسئله به صورت یک مدل برنامه ریزی خطی اعداد صحیح مختلط فازی فرمول بندی می شود. برای حل مدل در ابعاد کوچک یا متوسط، از یک رویکرد حل برنامه ریزی فازی آرمانی تعاملی استفاده شده است، جهت دستیابی به جواب بهینه مدل توسط نرم افزار cplex حل شده است. سپس برای حل مسائل با اندازه های بزرگ یک الگوریتم الکترومغناطیسم گسسته جدید ارائه شده است. الگوریتم الکترومغناطیسم کلاسیک یک روش فراابتکاری جدید و موفق می باشد که برای حل مسائل پیوسته به کار گرفته می شود. با توجه به ماهیت گسسته بودن مسائل زمانبندی، یک الگوریتم الکترومغناطیسم گسسته جدیدی به منظور مطابقت داشتن با فضای مسئله ارائه شده است. به منظور نمایش جواب های این الگوریتم از روش لیست جایگشتی استفاده می شود، همچنین به منظور محاسبه نیرو و مسیر حرکت ذرات از عملگرهای ژنتیک استفاده شده است. تأثیر پارامترها و اپراتورهای مختلف بر روی عملکرد الگوریتم الکترومغناطیسم گسسته، به روش تاگوچی بررسی شده است. کارایی روش حل پیشنهادی بوسیله نمونه مسائل taillard (بعنوان یک حد پایین برای مسئله مورد بررسی) و الگوریتم الکترومغناطیسم بهبود داده شده موجود در ادبیات زمانبندی در حالت پیوسته، مورد ارزیابی قرار گرفته است. تحلیل نتایج حاکی از کارایی الگوریتم پیشنهادی می باشد.