چکیده رئالیسم به عنوان یکی از مکاتب ادبی در سال «1830م» در فرانسه ظهور کرد. هدف رئالیسم آن بود که ادبیات را در خدمت انسان قرار دهد و آن را زمانی ارزشمند می شمارد که به انسان و مشکلات او توجه کرده، نیاز های او را در جامعه به زیبایی بیان کند. نویسندگان رئالیستی به حوادث تصادفی و خیالی به عنوان مسائل دور از ذهن و غیر ممکن توجه نمی کنند، آن ها می کوشند با استفاده از تأثیر محیط و جامعه، معایب سیاسی و اجتماعی که در لابه لا ی حوادث وجود دارند نشان دهند. «احمد الصافی النجفی» از شاعران معاصر و متعهد عراق می باشد که در بیان معضلات اجتماعی و سیاسی خود رویکرد رئالیستی داشته، رویکردی که در نیمه دوم قرن بیستم به منظور بازتاب پیامد های ناگوار تحولات سیاسی و اجتماعی، در ادبیات عرب پدید آمد.وی واقعیات موجود در جامعه را مورد تحلیل قرار داد و آن را بی هیچ کم، کاستی، و غلوی به تصویر کشید، تا به عنوان ادیب متعهد به جامعه، گامی در جهت روشنگری مردم و اصلاح جامعه اش برداشته باشد. این پایان نامه با روش تحلیل محتوا در ضمن نشان دادن مظاهر رئالیستی اشعار صافی، وی را به عنوان شاعر رئالیست معرفی می کند.