آیین سوگواری هر ملّت و قومی بیانگر گوشه ای از فرهنگ و آداب و رسوم آن ملّت است و از این جهت شناخت و عرضه ی آن ها دارای اهمّیّت فراوانی می باشد. در این پژوهش سعی شده است با برّرسی و طبقه بندی آیین های سوگواری ذکر شده در متون منظوم حماسی به بیان آداب و آیین های سوگواری رایج در ایران باستان بپردازیم که برخی از آن ها در آثار شاعران حماسی هر دوره انعکاس یافته و جزو فرهنگ جامعه ی آن روزگار بوده است. سوگواری و عزاداری در گذشته دارای آیین ها و آداب خاصی بوده است که با گذشت زمان به تدریج دچار تغییر و دگرگونی هایی شده است، یا در مواردی به کلّی منسوخ شده است. نکته ی جالب توجّه این است که برخی از آیین های سوگواری کهن پس از گذشت سال ها همچنان در دوره-های بعد و حتّی تا دوره ی معاصر، اصالت خود را حفظ کرده اند و باقی مانده اند.