رفتار شهروندی سازمانی یکی از متغیرهای وابسته در حوزه رفتار سازمانی است که به دلیل تأثیر آن در اثربخشی عملیات سازمان، مورد توجه بسیاری از مدیران و پژوهشگران است. پژوهش حاضر در چارچوب راهبرد پژوهش پیمایشی برای مقایسه ضرایب همبستگی متغیرهای معنویت سازمانی در سطح فرد، جهت گیری مذهبی- اسلامی با رفتار های شهروندی سازمانی انجام شده است. جامع? آماری پژوهش، سازمان های دولتی شهر رفسنجان، به جز بانکها، مراکز نظامی و انتظامی و نیروهای صفی آموزش و پرورش، و ابزار اندازه گیری پژوهش پرسش نامه بود که پس از برسی پایایی و روایی سنجه، بین 370 نفر از کارمندان سازمانهای مزبور به طور تصادفی توزیع شد. آزمون فرضیات پژوهش، به دلیل غیر نرمال بودن داده ها از طریق مقایسه ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن با استفاده از آزمون t ولچ، و به دلیل حجم بالای نمونه نیز از طریق مقایسه ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از آزمونهایz_1^* دن وکلارک، t_2 ویلیامز و استیگر( z) ?_1^* انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که اختلاف معناداری بین ضریب همبستگی جهت گیری مذهبی- اسلامی با رفتارهای شهروندی سازمانی و نیز ضریب همبستگی معنویت سازمانی در سطح فرد با رفتارهای شهروندی سازمانی وجود ندارد. این نتیجه در مقایس? رابطه بین متغیرهای پیش بین با رفتارهای شهروندی نوع دوستی و فرمانبری نیز صدق می کرد. همچنین مثبت و معنی دار بودن ضرایب همبستگی متغیرهای پیش بین پژوهش، از هم سو بودن این دو متغیر در جامعه آماری پژوهش حکایت داشت. به این معنی که معنویت حاکم بر اعضای جامعه آماری مورد مطالعه، صبغه دینی داشت و لاجرم سکولار نبود؛ ضمن اینکه میزان جهت-گیری مذهبی- اسلامی و معنویت سازمانی در سطح فرد در این جامعه آماری بالا بود. از این رو نتایج پژوهش، اختلاف معنی داری را در قابلیت پیش گویی کنندگی متغیرهای جهت گیری مذهبی- اسلامی و معنویت سازمانی در سطح فرد در تبیین رفتارهای شهروندی سازمانی، شامل رفتارهای نوع دوستی و فرمانبری، نشان نداد. لذا چنین استنباط شد از آنجا که در شرایط مشابه، به کارگیری هر دو متغیر جهت گیری مذهبی- اسلامی و معنویت سازمانی در سطح فرد برای تبیین رفتارهای شهروندی سازمانی نتیجه یکسانی می دهند، جایگزینی متغیر جهت گیری مذهبی- اسلامی به جای معنویت سازمانی در سطح فرد، در جامعه آماری که اعضای آن قائل به معنویت دینی هستند، برای تبیین متغیر ملاک رفتارهای شهروندی سازمانی ضروری نمی نماید.