برآوردها و قضاوتهای مدیریت که ممکن است بر کیفیت گزارشگری مالی تاثیرگذار باشد؛ در اقلام تعهدی متبلور می شود. سطح بینش مدیریت و تواناییهایش در ارزیابی صحیح رویدادهای آتی موجب بالا رفتن کیفیت اقلام تعهدی برآوردی می شود. هدف کلی تحقیق حاضر، تبیین ارتباط بین توانایی عملیاتی مدیر با کیفیت سود شرکتهای پذیرفته شده در بازار اوراق بهادار تهران است. در این تحقیق، تعدیلات سنواتی، پایداری سود و کیفیت اقلام تعهدی، بعنوان معیارهای کیفیت سود مورد توجه قرار گرفته اند.دوره تحقیق از سال1384 تا 1389 به مدت شش سال و نمونه آماری تحقیق شامل 157 شرکت از شرکتهای پذیرفته شده در بورس است. نتایج تحقیق نشان داد که توانایی مدیریت در دوره گذشته، باعث کاهش تعدیلات سنواتی در دوره جاری شده است. این یافته با مبانی نظری تحقیق سازگار است و نشان می دهد که مدیران با توانایی بالاتر، کمتر مجبور به تعدیل ارقام گزارش شده در دوره های گذشته می باشند. همچنین ثابت شد که مدیران با توانایی بالاتر، به حفظ و پایداری گزارش زیان در شرکتهای زیان ده کمک نموده اند. این یافته نیز با مبنای نظری تحقیق سازگار نیست و انتظار می رفت که مدیران با توانایی بالاتر، اقلام تعهدی با کیفیت بالاتری را گزارش کنند. مطابق یافته های تحقیق، رابطه بین توانایی مدیریت با کیفیت اقلام تعهدی، معکوس است. در مجموع، نتایج نشان می دهد که بین توانمندی مدیریت با کیفیت سود شرکتها، ارتباط معناداری وجود دارد و ثابت شد که توانمندی مدیریت می تواند به عنوان عاملی در کیفیت گزارشگری مالی، مطرح باشد.