هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی همکاری های بین سازمانی بر اساس مدل مرجع همکاری آرکن در میان سه سازمان وابسته به شرکت نفت در ایران با استفاده از علم منطق فازی بوده است. این مدل در سال 2008 توسط کامارینها و افسرمنش مورد مطالعه و تائید قرار گرفت که دارای سه بعد اصلی می باشد. برای انجام پژوهش، دو پرسشنامه تهیه و تنظیم گردید. در اولین پرسشنامه از خبرگان حوزه همکاری و تعامل پذیری درخواست گردید با امتیازدهی به ابعاد و شاخص های مدل مرجع آرکن، آنها را اولویت بندی نمایند. سپس با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی 16 معیار استخراج شده از این مدل وزن دهی شد. به منظور انجام مطالعه میدانی، پرسشنامه میدانی بین مدیران و کارشناسان واحدهای فاوای سه سازمان وابسته به صنعت نفت که عبارت بودن از شرکت ملی نفت ایران، شرکت نفت فلات قاره ایران و شرکت ملی صادرات گاز ایران، توزیع گردید. ملاک انتخاب این افراد آشنایی و مشارکت آنها در انجام امور تعاملی بین سازمان خود با شرکای همکارشان بود. پس از تعیین وزن معیارها با استفاده از fahp، گزینه ها با استفاده از روش ftopsis اولویت بندی شدند و مشخص گردید شرکت نفت فلات قاره ایران از دیدگاه شاخص های همکاری گزینه بهینه بوده و پس از آن، شرکت ملی نفت ایران و شرکت ملی صادرات گاز ایران جای گرفته اند. همچنین با استفاده از میانگین وزنی معیارهای مدل آرکن، نتایج مشابهی در مورد ارزیابی سطح همکاری سه سازمان مورد مطالعه در شبکه همکاری تشکیل شده توسط آنها حاصل گردید.