سزیم-137معمولاً بعد از حوادث هسته ای در محیط زیست منتشر می شود و به راحتی به زنجیره ی غذایی انسان راه می یابد. در این تحقیق با استفاده از یک مدل دوبخشی نحوه ی توزیع 137cs در بدن توصیف شده است. بخش اول در این مدل خون و بخش دوم سایر بافت ها هستند. با استفاده از دو روش تحلیلی و عددی و با در نظرگرفتن پرتوزایی غذا به عنوان ورودی، معادلات این مدل حل و پرتوزایی سزیم در خون، بافت ها، ادرار و مدفوع محاسبه شده است. در سایر تحقیقات ورودی ها بصورت توابع ضربه ای و پیوسته در نظر گرفته شده اند؛ ولی در عمل این ورودی ها می توانند به شکل های مختلف باشند. در این جا برای بررسی اثر مقدار سزیم ورودی بر جذب آن در بافت ها با استفاده از مدل دوبخشی، ابتدا برای ارزیابی مدل معادلات با ورودی ضربه ای حل و با داده هایicrp (international commission on radiation protection) مقایسه شد. سپس ورودی های متفاوت شامل ورودی های پیوسته، ضربه ای، دوره ای و تصادفی درنظر گرفته شده است. در ادامه برای مقدار پرتوزایی یکسان ولی با توابع مختلف، مقدار پرتوزایی در بافت ها محاسبه شد. همچنین یک نمونه تابع پخش سزیم در محیط که با استفاده از مدل پخش مواد بدست آمده، برای بررسی فرآیند جذب 137cs در بدن، استفاده شده است. نتایج نشان می دهد درصد اختلاف پارامترهای محاسبه شده ی منحنی های خروجی به ازای این ورودی ها، نسبت به ورودی پیوسته و ضربه ای که مورد توصیه icrp می باشد، قابل ملاحظه است و برای تعیین دز ناشی از ورود سزیم به بدن در حوادث هسته ای، باید مورد بررسی قرار گیرد.

محاسبه تابع بدن و ثابت های انتقال بافت برای جذب ید رادیواکتیو با استفاده از مدل چندبخشی ید-131 معمولاً بعد از حوادث هسته ای در محیط زیست منتشر می شود و از طریق تنفس و زنجیره ی غذایی به بدن انسان وارد می شود. همه ی اندام ها و دستگاه های بدن حساسیت یکسانی در برابر جذب مواد پرتوزا ندارند. جذب این مواد پرتوزا در بدن تابعی از مقدار ماده ی پرتوزای محیطی است که تابع آن با مدل های پخش مواد پرتوزا قابل بررسی است. پخش ماده ی پرتوزای محیطی دارای تابع ریاضی مشخصی نمی باشد و با شرایط مختلف محیطی مانند آب و هوا و باد تغییر می کند. در این تحقیق نحوه ی جذب ماده پرتوزای ید در بدن مدل سازی شده و با داده های واقعی مقایسه شده است. ابتدا با استفاده از یک مدل سه بخشی نحوه ی توزیع ید-131 در بدن توصیف شده است. در این مدل بافت و سیستم مورد نظر به چند بخش تقسیم شده و مواد در بین بخش ها درحال تعادل و واپاشی هستند. با استفاده از این معادلات تابع تبدیل بدن محاسبه و برای بررسی اثر ورودی های مختلف پرتوزایی به کار گرفته شده است. تابع تبدیل بدن که نسبت ید پرتوزای خروجی به ورودی بدن در حوزه ی لاپلاس است، برای شبیه سازی عملکرد بدن در مقابل ید پرتوزا و سهولت در امر محاسبات استفاده شده است. برای ارزیابی نتایج، معادلات مدل چند بخشی و تابع تبدیل بدن برای ید-131 با ورودی های ضربه ای به روش عددی و لاپلاس معکوس هوگ حل شده و با داده های icrp-54 مقایسه شده اند. نتایج نشان می دهد که اختلاف منحنی های خروجی در ادرار و مدفوع با مدلسازی و داده های icrp-54 به ترتیب با اختلافی در حدود 93/4- 93/3% و38/5- 22/5% برای حل عددی معادلات و تابع تبدیل بدن است. همچنین نتایج تابع تبدیل بدن برای ورودی های پیوسته و مربعی با روش لاپلاس معکوس هوگ بدست آمده و نتایج حاصل با روش عددی رانگ کوتا مقایسه شده اند. نتایج این قسمت نشان می دهند تابع تبدیل بدن می تواند برای محاسبه پرتوزایی ید در بدن به کار رود ولی در مواردی که تابع ورودی پرتوزایی دارای رابطه ی تحلیلی نیست و یا تبدیل لاپلاس ندارد، حل عددی ارجحیت دارد. با توجه به این که تابع پرتوزایی ورودی به بدن تابع ریاضی مشخصی ندارد، در ادامه اثر تغییرات تابع ورودی در پرتوزایی خروجی بدن بررسی شده و نتایج برای انواع ورودی های مختلف به دست آمده است. برای مقایسه ی منحنی های تیروئید، ادرار و مدفوع ویژگی ها یی از منحنی ها مانند گشتاور، متوسط منحنی و... محاسبه شده است. مقایسه ی نتایج حاصل از بررسی اثر توابع پرتوزایی مختلف نشان می دهند، درصد اختلاف پارامترهای محاسبه شده ی منحنی های خروجی به ازای این ورودی ها، نسبت به ورودی ضربه ای که مورد توصیه icrp می باشد، قابل ملاحظه است و در بررسی های محیطی باید نوع پرتوزایی ورودی بر حسب زمان حتی الامکان در نظر گرفته شود

جوشکاری در بسیاری از صنایع نقش مهمی را ایفا می¬کند. در اتصالات جوش به دلایل مختلف عیوبی ممکن است ایجاد شود که باعث کاهش استحکام جوش می¬شود. عدم توجه به این امر، خسارات و هزینه¬ های سنگینی به دنبال خواهد داشت. تدابیری به منظور شناخت این آسیب¬ ها و تعیین کیفیت جوش برای جلوگیری از خسارات در نظر گرفته می¬ شود. برای تعیین کیفیت جوش و تشخیص عیوب جوش از آزمون ¬های مخرب، غیرمخرب استفاده می ¬شود که در این میان، آزمایش¬های غیر مخرب از اهمیت ویژه ¬ای به دلیل آسیب نرساندن به قطعه مورد آزمایش برخوردار هستند و دامنه گسترده¬ ای را شامل می¬شوند. براییکی از این روش¬ های موثر در تشخیص عیوب داخلی بسیار ریز و عیوب حجمی مانند حفره، ترک و تخلخل، روش رادیوگرافی صنعتی بوده که با استفاده از پرتوهای الکترومغناطیسی در ضخامت قطعه مورد نظر نفوذ کرده و تصویری را به منظور تشخیص بهترعیب ارائه می¬دهد اما به دلیل شرایط حاکم، این تصاویر ثبت شده همراه با نویز بوده و گاها از کیفیت لازم برخوردار نبوده یا تصویر تخریب شده و تشخیص عیوب را مشکل می¬ کند.برای رفع این مشکل از روش¬ های پردازش تصویر استفاده می¬ شود. در این پژوهش، با استفاده از روش ¬های تشخیص لبه با عملگرهای گرادیان و لاپلاس، روش¬ های آستانه گذاری و افزایش کنتراست بر روی تصاویر رادیوگرافی صنعتی، تصاویرخروجی شبیه سازی شده و عیوب مورد نظر تشخیص داده شده اند. نتایج نشان می¬ دهد که هر روش برای عیوب مختلف کارایی متفاوتی دارد. برای مثال در روش¬های مبتنی بر گرادیان با انتخاب آستانه مناسب به صورت دستی، درصد تشخیص عیوب متفاوت هستند. عملگر سوبل با مقدار آستانه مشخصی %20/46 عیب حفره و عملگرسوبل، پرویت و روبرت با مقدار آستانه دیگری، %70 عیوب ترک را تشخیص داده اند و هیچ کدام از آن¬ها توانایی آشکارسازی عیب تخلخل را نداشته اند. همچنین نتایج نشان می ¬دهد در روش افزایش کنتراست، عیوب حفره، ترک و تخلخل با دقت بالایی واضح تر شده اند و پارامترهای محاسبه شده مانند نسبت قله سیگنال به نویز نیز بهتر شده و کیفیت تصاویر نسبت به تصاویر اصلی را نشان می¬ دهند.

چکیده ندارد.