امروزه بزرگترین چالش در زنجیره تامین ، مدیریت کردن بخش های وابسته ولی جدا ازهم زنجیره تامین ‏است. برای یک زنجیره تامین کارا ، انتظار می رود که اعضا و بخش های زنجیره جهت دستیابی به سود ‏کلی زنجیره در راستای یکدیگر عمل کنند. کنترل یکپارچه زنجیره تامین ، هماهنگی زنجیره تامین را ‏تضمین می کند اما این ممکن است خیلی به واقعیت نزدیک نباشد . از سوی دیگر در یک زنجیره غیر ‏یکپارچه ، اعضای زنجیره تصمیمات حوزه خود را بدون در نظر گرفتن تاثیرشان بر عملکرد سایر اعضای ‏زنجیره و همینطور عملکرد کل زنجیره بهینه می نمایند. بنابراین یک مکانیسم هماهنگی برای انگیزه ‏بخشیدن به اعضای زنجیره جهت ایجاد هماهنگی در کل زنجیره مورد نیاز و ضروری است. در دهه حاضر ‏تلاش های بسیاری برای هماهنگ سازی زنجیره تامین های غیر متمرکز و غیر یکپارچه با استفاده از ‏قراردادها صورت گرفته است . یکی از این قراردادها ، سیاست های بازگشتی هستند که یکی از انواع این ‏سیاست ها قرارداد خرید مقادیر بازگشتی می باشد. پایان نامه پیش رو زنجیره تامین غیر متمرکز دو ‏سطحی ، تک دوره ای ، تک محصولی را در نظر می گیرد. با بررسی رفتار خریدار و تامین کننده مدلی ‏برای هماهنگ سازی این نمونه زنجیره تامین ارائه شده است که در این مدل تقاضا به صورت احتمالی و ‏وابسته به قیمت و تبلیغات در نظر گرفته شده است. در راستای حل مدل از تئوری بازیها ،از ترکیبی از ‏روش های تعادل نش و روش یکپارچه بهره گرفته شده است. در نهایت نتایج و شرایط لازم برای ‏هماهنگ سازی با استفاده از این نوع قرارداد ، بابهره گیری از تحلیل عددی مورد بررسی قرار گرفته است‏.