اهمیت ارزشیابی توسط پژوهشگران و متخصصین رشته آموزش زبان انگلیسی همواره مورد تأیید قرار گرفته است. به طوری که آنها اعتقاد دارند توجه کافی از سوی معلمان به ارزشیابی، مخصوصا ارزشیابی مهارت های مولد از جمله نگارش داده نمی شود. یکی از حوزه های مبهم ارزشیابی مهارت های مولد به دوگانگی عینیت و ذهنیت مربوط می شود که همواره مورد بحث در نمره گذاری انشای دانش آموزان بوده است. یافته های مطالعات پیشین که به فقدان استانداردسازی در فرآیند ارزشیابی و نمره دهی معلمان اشاره می کند و نارضایتی زبان آموزان در مورد فرآیند ارزشیابی کلاسی آن ها منجر به انجام پژوهش حاضر شده است. در این پژوهش رابطه بین ارزشیابی معلم که پژوهشگر به عنوان ارزشیابی ذهنی در نظر گرفته است با ارزشیابی عینی (ارزشیابی که توسط پژوهشگر با یک مقیاس استاندارد نمره گذاری انجام شده است) بررسی می شود. برای این منظور دو کلاس نگارش پیشرفته با تعداد 50 دانشجو در دو دانشگاه فردوسی و سمنان برای مطالعه انتخاب شدند. از معلمان این کلاس ها خواسته شد تا نمراتی که آنها در پایان ترم به مهارت نگارش زبان آموزان می دهند را گزارش کنند. چهار انشای هر زبان آموز که در طول ترم نوشته بودند به صورت اتفاقی توسط پژوهشگر جمع آوری شدند. این انشاءها توسط یک مقیاس استاندارد نمره گذاری توسط دو معلم باتجربه مورد ارزشیابی قرار گرفت. نتایج فرمول های آماری نشان دادند رابطه مستقیم معنا داری بین این دو نوع ارزشیابی وجود دارد.