در این مطالعه به بررسی اثر سیاست های پولی و مالی(سیاست ها ی مالی مشتمل بر تغییر و کنترل در مخارج و هزینه های دولت، تغییر در سطح خالص صادرات و واردات و تراز تجاری است. سیاست پولی در جهت تغییر در رشد حجم پول و نرخ بهره و با شرایط اعطای تسهیلات مالی از طریق بانک مرکزی انجام می گیرد) بر بیکاری و میزان تاثیر متغییرهای این سیاست ها در طی دوره زمانی(1360-1390) پرداخته شد. در این تحقیق با توجه به اهمیت تاثیر سیاست های پولی و مالی بر بخش های مختلف اقتصادی از جمله نرخ بیکاری و اشتغال و با توجه به اهمیت نیروی انسانی در جهت رسیدن به رشد و توسعه اقتصادی سعی کردیم به بررسی سه فرضیه 1-افزایش حجم نقدینگی باعث کاهش تولید ناخالص ملی و افزایش بیکاری می گردد.2-هزینه های دولت اثر منفی بر نرخ بیکاری دارد.3-افزایش مالیات ها اثر مثبت بر نرخ بیکاری دارد، بپردازیم. به این صورت که ابتدا با توجه به فرضیه های تحقیق به آزمون این فرضیه ها با استفاده از روش های ساده ols پرداختیم. نتایج حاصل از تخمین مدل های همزمان، حاکی از تاثیر افزایش حجم نقدینگی در جهت مستقیم بر بیکاری در فرضیه اول می باشد. همچنین در آزمون فرضیه دوم با استفاده از روش ذکر شده نتایج حاصله نشان دهنده رابطه معکوس بین هزینه های دولت و نرخ بیکاری می باشد. اما با توجه به نتایج تخمین در آزمون فرضیه سوم با استفاده از روش ols، رابطه مستقیم افزایش مالیات ها با بیکاری رد می شود و ما به رابطه معکوس بین آنها پی می بریم.