مدیریت جابجایی و تأمین امنیت ارتباطات به طوری که ارتباط امن کاربر سیار حین جابجایی قطع نشود، همواره دو موضوع مهم در شبکه های بی سیم بوده اند. راه حل هایی که ارتباطات کاربر سیار، بین شبکه ی مورد اعتماد داخلی و شبکه ی غیرقابل اعتماد خارجی را به طور امن فراهم می آورند، اصطلاحاً شبکه های vpn سیار نام دارند. ietf برای چنین حالاتی که هم امکان جابجایی و هم امنیت داده های یک کاربر سیار فراهم شود، دو معماری براساس پروتکل های mipv4 و ipsec ارائه کرده است. در معماری اول از پروتکل مذاکره ی کلید ikev2 و در معماری دوم از mobikev2 استفاده شده است که معماری اول از نظر پیاده سازی تقریباً پیچیده تر از معماری دوم می باشد. از طرفی هردوی این معماری ها از mipv4 استفاده کرده اند و همچنین فقط برای یک کاربر سیار طراحی شده اند. سعی ما در این پایان نامه، ارزیابی جابجایی شبکه ای از کاربران، براساس پروتکل پایه ای جابجایی شبکه، به جای جابجایی یک کاربر سیار در معماری مبتنی بر mobikev2 ارائه شده توسط ietf است. ضمن این که کوشیده ایم تا کمترین سربار به ارتباطات تحمیل شود و از طرفی کمترین تأخیر انتها به انتها را نیز داشته باشیم. برای رسیدن به چنین اهدافی از یک روش بهینه سازی مسیریابی در پروتکل جاجایی شبکه نیز استفاده کرده ایم که تا حد امکان از سربار و تأخیر کاسته شود. شبیه سازی های انجام شده نشان می دهند که به هدف ذکر شده دست یافته ایم.