دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمن عصر حاضر است که بروز و شیوع آن در دنیا و ایران به طور فزاینده ای در حال افزایش است . عوامل روانی و نگرش ، نقش عمده ای را در سازگاری با بیماری دیابت به عهده دارند . از این رو پژوهش حاضر به بررسی نقش کانون کنترل سلامت در سازگاری با این بیماری پرداخته است .در پژوهش حاضر تعداد 118 نفر به روش نمونه گیری در دسترس از بین کسانی که به کلینیک دیابت درمانگاه شهید مطهری شهر شیراز مراجعه کرده بودند برگزیده شدند . اطلاعات از طریق دو پرسش نامه کانون کنترل سلامت (mhlc) و پرسشنامه سازگاری روانی اجتماعی با بیماری (pais) جمع آوری شد . پس از تحلیل داده ها نتایج پژوهش نشان داد که بین سازگاری با بیماری و کانون کنترل درونی سلامت ، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد . مولفه ی کانون کنترل درونی سلامت ارتباط مثبت و معنادار با خرده مقیاس های محیط اجتماعی ، روابط خانوادگی و جهت گیری مراقبت بهداشتی دارند . مولفه ی کانون کنترل اعتقاد به خدا قابلیت پیش بینی مثبت و معنادار خرده مقیاس محیط خانه را دارد. همچنین بر اساس یافته های پژوهش ، مولفه کانون کنترل درونی بیشترین قابلیت را در پیش بینی سازگاری روانی اجتماعی با بیماری بر عهده دارد . همچنین در این پژوهش ، بین کانون کنترل شانس و کانون کنترل قدرت-دیگران با سازگاری با بیماری رابطه معناداری یافت نشد . به طور کلی یافته ها نشانگر وجود ارتباط و همبستگی معنادار بین کانون کنترل سلامت و سازگاری با بیماری است . بدین معنی که گرایش به کانون کنترل درونی سلامت باعث افزایش سازگاری با بیماری می شود.