ناحیه ی مورد مطالعه در محل نزدیکی روستای دروار در 58 کیلومتری جنوب غرب شهرستان دامغان، در ارتفاعات شمالی استان سمنان، در شرق و دامنه های جنوب رشته زون البرز شرقی واقع شده است. در منطقه ی مورد نظر سنگ های آهکی که در بخش هایی به آهک های دولومیتی و دولومیت تبدیل می شوند، رخنمون قابل توجهی دارند. این سنگ ها کمر پایین افق بوکسیت_لاتریت تویه دروار را تشکیل داده و متعلق به سازند الیکا به سن تریاس زیرین هستند. افق بوکسیت_لاتریتی در راستای شرقی_غربی بصورت چینه سان برروی سنگ های الیکا قرار گرفته است و به وسیله ی ماسه سنگ و شیل شمشک بطور هم شیب پوشانده شده است. شواهد آزمایشگاهی نشان میدهد این افق به دلیل پایین بودن مدول آلومینیوم، ترکیب کانی شناسی نامطلوب و بالا بودن سیلیس و آهن برای بهره برداری آلومینا مناسب نیست. توده ی معدنی از دو بخش لاتریتی با رنگ (سرخ تا قهوه ای(و بوکسیتی با رنگ (خاکستری، کرم_سبز (تشکیل شده است. در افق لاتریتی اکسیدهای آهن و در بخش بوکسیتی کانی های آلومینیوم دار غالب هستند. شواهد بافتی بیانگر دو منشأ، نیمه برجازا و نابرجازا برای نهشته است. بافت های گرهکی، پیزولیتی، کلوفرمی_جریانی و کنکرسیونی از شواهد نیمه برجازا بودن نهشته است و وجود بافت-هایی مانند بافت آرنایتی ناشی از حضور کوارتز، پیزوئید های پهن و کشید و پیزوئیدهای با اندازه و شکل متفاوت، از شواهد آواری و نابرجازا بودن این نهشته است. ترکیب کانی شناسی در طول ضخامت افق بوکسیت متفاوت است ولی بهرحال دیاسپور کانی اصلی آلومینیوم است و مهمترین کانی سیلیکاته همراه بوکسیت کائولینیت می باشد. الگوی توزیع عناصر نشان میدهد که این نهشته ها احتمالا? شباهت زیادی به کانسارهای بوکسیت کارستی با منشأ بازالتی، هوازدگی مطلوب اما بلوغ بافتی متوسط و بیشتر از نوع بوکسیت رسی هستند. با توجه به کاربرد بوکسیت مورد نظر در ترکیب اولیه سفال بام و نتایج آزمون های سختی، شوره زنی، مقاومت فشاری، جذب آب و غیره بالا رفتن کیفیت سفال بام محرض گردید.