کودهای زیستی می توانند در کشاورزی پایدار به عنوان جایگزینی مهم برای کودهای شیمیایی مطرح باشند. استفاده از کودهای زیستی به جای کودهای شیمیایی ضمن کاهش مصرف و هزینه های تولید ناشی از مصرف کودهای شیمیایی، باعث کاهش آلودگی محیط زیست می گردد. یک آزمایش گل خانه ای برای بررسی تاثیرکودهای زیستی ورمی کمپوست و نیتراژین و کود شیمیایی نیتروژن بر عملکرد کمی و کیفی توت فرنگی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل 4 سطح 0، 50، 75، و 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن، ورمی کمپوست در سه سطح (0،5 /0، و یک درصد وزنی) و کود زیستی نیتراژین با دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح)، بود. برهمکنش نیتروژن و ورمی کمپوست به طور معنی داری شاخص سبزینگی برگ، عملکرد کل میوه، تعداد گل آذین، نسبت طول به قطر میوه و جذب کل تمامی عناصر غذایی میوه و اندام هوایی به جز فسفر، پتاسیم و آهن اندام هوایی را افزایش داد. برهمکنش نیتروژن و نیتراژین سبب افزایش معنی دار تعداد فندقه، عملکرد کل میوه و جذب کل فسفر، پتاسیم و روی میوه و روی و منگنز اندام هوایی توت فرنگی شد. برهمکنش ورمی کمپوست و نیتراژین باعث افزایشمعنی دار عملکرد کل میوه و جذب کل فسفر، پتاسیم، آهن، منگنز میوه و فسفر و آهن اندام هوایی شد.