مولتیپل اسکلروزیس از جمله بیماری های شایع سیستم عصبی مرکزی می باشد. بیماری مزمن و پیش رونده ای است که عملکرد حسی و حرکتی فرد را تحت تأثیر قرار می دهد. شایعترین بیماری ناتوان کننده نورولو‍ژیک در افراد جوان می باشد هدف از این تحقیق بررسی تاثیر برنامه تمرینات تایی چی بر تعادل و پارامترهای الکترونوروگرافی بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی و از نظر هدف کاربردی است. تعداد 30 زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با میانگین سنی (40-30)سال ودامنه edss بین (4-1) در طرح شرکت کردند. آزمودنی های تحقیق شامل 30 نفر زن مبتلا به ms که بصورت هدفدارودسترس انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی به دو گروه تجربی (15n=) وکنترل (15n=)تقسیم شدند. تمرینات گروه تجربی شامل هشت هفته تمرینات تایی چی و هر هفته سه جلسه،شدت تمرین به صورت افزایش تعداد تکرار هر تمرین در هر سه جلسه و پیشرفته تر شدن تمرینات اعمال شد. میزان تعادل وپارامترهای الکترو نوروگرافی اعصاب اولنار و تیبیال، شامل سرعت هدایت پیام عصبی و زمان تاخیرانتهایی، مورد مطالعه قرار گرفتند. به منظور ثبت پارامترها از دستگاه الکترو نوروگرام وازتست تعادلی برگ برای سنجش تعادل در بیماران استفاده شد. متغیرها در دو مرحله، قبل وپس از پایان دوره تمرینی اندازه گیری شد. جهت تجزیه وتحلیل استنباطی داده ها، از آزمونt مستقل و وابسته استفاده گردید و سطح معنی داری (05/0=?) در نظر گرفته شد.نتایج افزایش معنی داری را در میزان تعادل، سرعت هدایت اعصاب به جز عصب حسی اولنار و زمان تاخیرانتهایی به جز عصب حسی سورال نشان داد.در نهایت می توان نتیجه گرفت که برنامه تمرینی تایی چی می تواند باعث بهبود تعادل و سرعت هدایت پیام عصبی و همچنین کاهش زمان تاخیر بیماران مبتلا به ms شود.

هدف از پژوهش بررسی تأثیر هشت هفته بازی های اصلاحی بر میزان انحنای کایفوز و کنترل پاسچر کودکان کم توان ذهنی بود. مواد و روش ها: برای انجام این تحقیق 30 کودک کم توان ذهنی مبتلا به ناهنجاری کایفوز (زاویه کایفوز بیشتر از 40 درجه) به طور تصادفی به دو گروه 15نفرتجربی (بامیانگین سنی8/2±06/12، قد33/1±145سانتی متر، وزن38/1±33/42کیلوگرم) و تعداد 15نفر (بامیانگین سنی8/2±26/12سال ،قد8/9±144سانتی متر، وزن31/1±66/43کیلوگرم) تقسیم شدند. هردو گروه از لحاظ ویژگی های آنتروپومتریک با هم همسان بودند. برای اندازه گیری زاویه کایفوز از خط کش منعطف و برای بررسی کنترل پاسچر از دستگاه بایودکس در دو سطح 3 و12 استفاد گردید. گروه تجربی یک دوره هشت هفته ای (سه جلسه در هفته) بازی های اصلاحی منتخب را انجام دادند، در این مدت، گروه کنترل هیچ گونه تمرینی را تجربه نکردند. پس از پایان تمرینات، میزان انحنای کایفوز وکنترل پاسچر هر دو گروه مجدادا مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss16 و برای بررسی اختلاف بین دو گروه از t مستقل در سطح 05/0 استفاده شد (05/0p?). یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که اختلاف معناداری بین دو گروه تجربی و کنترل در میزان انحنای کایفوز و کنترل پاسچر در دو سطح ایستا و پویا بعد از هشت هفته تمرینات اصلاحی منتخب وجود داشت و گروه تجربی بهبودی معناداری داشتند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بازی های اصلاحی می تواند در بهبود ناهنجاری کایفوز و کنترل پاسچر کودکان کم توان ذهنی تأثیر بسزایی داشته باشد.

یائسگی به خودی خود یک بیماری تلقی نمی شود، اما با مشکلات زیادی همراه است. خطر فشارخون بالا، دیابت، بیماری های قلبی در این گروه از زنان بالا هست. بخش مهمی از افزایش خطر بیماری های قلبی- عروقی در زنان یائسه ناشی از تغییرات نامطلوب لیپوپروتئین های پلاسماست که یکی از دلایل عمده آن، کمبود استروژن است که با ورزش منظم و یک رژیم غذایی متعادل و مناسب تا حد زیادی از این مشکلات می توان کاست. ورزش اثر مشهودی در کاهش غلظت قند خون دارد که این مسئله دارای ارزش درمانی مهم برای زنان یائسه است. ورزش هوازی منظم خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی را در زنان یائسه عمدتاً با کاهش وزن بدن و چربی احشایی کاهش می دهد و متعاقب آن حساسیت به انسولین، فشارخون و شاخص های چربی و نحوه کنترل قند خون را بهبود می بخشد. پروتئین های موجود در لیپوپروتئین ها، آپوپروتئین یا آپولیپوپروتئین (apo) نامیده می شوند. این پروتئین ها انواع مختلفی دارند و ازنظر ساختمان و عمل باهم متفاوت اند. وجود آپوپروتئین ها سبب افزایش حلالیت پروتئینها در جریان خون شده و با تحریک یا مهار آنزیم های ویژه ای، متابولیسم لیپوپروتئین ها را کنترل می کنند. در این تحقیق سعی بر این است که تأثیر انجام ورزش های هوازی درون آبی را بر روی سطوح آپوپروتئین (a و b)، نیمرخ لیپیدی، گلوکز و مقاومت به انسولین بر روی زنان یائسه، در مدت 8 هفته را بررسی نماییم. مواد و روش ها: تعداد 26 نفر زنان یائسه با دامنه سنی 65-55 سال به طور داوطلبانه انتخاب و پس از غربالگری اولیه، به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل 13 نفره تقسیم نموده ایم. برای بررسی متغیرهای بیوشیمیایی، عمل خون گیری، بعد از 12 ساعت ناشتایی و در دو مرحله، یعنی پیش از شروع تمرینات و بعد از انجام 8 هفته تمرین هوازی درون آبی، انجام شد. قبل و بعد از برنامه تمرینی، شاخص های پیکرسنجی، ترکیب بدنی و توان هوازی و مقادیر سرمی خون، گلوکز، انسولین و لیپوپروتئین های پلاسما اندازه گیری شد و داده ها از طریق استیودنت همبسته تحلیل آماری شدند. یافته ها: پس از هشت هفته تمرین هوازی درون آبی، شاهد افزایش غیر معنادار apo a و تریگلیسرید (05/0>p) و کاهش غیرمعنادار apo b در گروه کنترل بوده ایم. در مقادیر سرمی گلوکز، مقاومت به انسولین، کلسترول، ldl، hdl این افراد تغییرات معنادار مشاهده نشده است. در گروه تجربی مقادیر apo a و hdl همراه با افزایش غیرمعنادار و مقادیر سرمی apo b، گلوکز، مقاومت به انسولین و کلسترول، با کاهش غیرمعنادار همراه بوده است.. در مقادیر ldl و تری گلیسرید این گروه از افراد، تغیر معناداری ایجاد نشده است. همچنین در ارزیابی بین گروهی که صورت گرفته است، شاهد تغییر غیرمعنادار در سطوح گلوکز، کلسترول، مقاومت به انسولین و تری گلیسرید می باشیم. نتیجه گیری: با انجام هشت هفته تمرین هوازی درون آبی، تغییرات معناداری در فاکتورهای خونی (آپولیپوپروتئین?aو b نیمرخ لیپیدی، گلوکز و مقاومت به انسولین) مشاهده نگردید.