سوء تفاهم به مثابه یک عنصر نمایشی در بسیاری از نمایشنامه های جهان همچنان « بادبزن خانم ویندرمیرا»، « اهمیت ارنست بودن»، « بالماسکه دزدان»، «عروسی خون»، « چه کسی از ویرجینیا ولف می ترسد؟» « فرزند»، «عید پاک»، «جان گابریل بورکمن» و به ویژه در « سوء تفاهم» اثر آلبر کامو و «اتللو» اثر شکسپیر مطرح است. از این رو، این پژوهش در پی آن است که با تحلیل محتوای آثار یاد شده، فرآیند شکل گیری سوء تفاهم و عوامل موثر در شکل گیری آن را مورد واکاری قرار داده تا از این رهگذر بتواند اشتراک شکل گیری سوء تفاهم را یافته و آن را به عنوان یک الگو یا الگوهایی در زمینه نمایشنامه نویسی ارائه دهد. روش تحقیق، تطبیقی- تحلیلی است و برای دستیابی به ادبیات نظری موضوع مطالعات کتابخانه ای انجام شده است. در این راستا ابتدا به بررسی سوء تفاهم از منظر ریشه شناسی، زبان شناسی و نشانه شناسی پرداخته شده سپس عناصر درام از دیدگاه ارسطو و شکسپیر مورد واکاوی قرار گرفته و در پایان روند شکل گیری سوء تفاهم و عوامل موثر و دخیل در آن تحلیل و آنالیز و در نهایت در جدولی جداگانه به عنوان نتایج پژوهش ارائه شده است. بررسی های انجام شده و نتایج به دست آمده نشانگر آن است که نتیجه ی که سوء تفاهم در آثار نمایشی به دو گروه تقسیم می شود که عبارتند: 1) ژانر تراژدی که اغلب پایانی تلخ داشته و منجر به مرگ می شود 2) ژانر کمدی که اغلب پایانی خوش داشته و منجر به ازدواج می شود.