رنگ های سنتزی به طور گسترده در بسیاری از صنایع مورد استفاده قرار می گیرند. اکثر این رنگ ها به دلیل ایجاد کمپلکس های قوی، غیرقابل تجزیه بیولوژیکی بوده و فرایندهای متداول تصفیه فاضلاب روش موثری برای حذف آن ها محسوب نمی گردد. از بین تمام روش های تصفیه، فرایندهای اکسایش پیشرفته (aops) یکی از جدیدترین روش ها جهت تصفیه پساب های آلوده به مواد آلی مقاوم می باشد. تقریباً تمام انواع فرایندهای اکسایش پیشرفته بر پایه تولید رادیکال های بسیار فعال بنا شده اند که قادر هستند طیف وسیعی از آلاینده های آلی را به سرعت اکسید نمایند. رنگ های سنتزی به گروه های مختلفی تقسیم بندی می شوند که از میان آنها، رنگ های آزو عمده ترین گروه آلاینده ها می باشند. ساختار ماده ی رنگزای بنفش مستقیم 3 دی آزو و ساختار ماده ی رنگزای قهوه ای مستقیم 166 تری آزو می باشد. این رنگ ها جهت رنگرزی پارچه های نخی، ابریشمی و الیاف سلولزی به کار برده می شوند. رساله حاضر به مطالعه تخریب این مواد رنگزای آلی از محلول آبی توسط فرایند اکسایش پیشرفته با فعال سازی پراکسی دی سولفات در دو سیستم اکسایشی مختلف با استفاده از نور مرئی و کاتالیزور فلزی نقره پرداخته است. در سیستم visible/s2o82- از لامپ کم مصرف جهت فعال سازی پراکسی دی سولفات استفاده شده است، این روش نسبت به کاربرد متداول لامپ های uv، اقتصادی، مقرون به صرفه و سازگار با محیط زیست عمل کرده و موجب حذف مطلوب آلاینده های آلی می-شود. پارامترهای مورد بررسی نشان داد که با افزایش غلظت پراکسی دی سولفات میزان حذف بیشتری حاصل می شود. در سیستم ag+/s2o82- یون نقره از طریق دو روش افزودن نمک نقره نیترات به نمونه و تولید یون نقره در محل با استفاده از روش الکتروشیمیایی، جهت فعال سازی پراکسی دی سولفات به کار برده شده است. نتایج نشان داد به کارگیری ورق نقره در سیستم الکتروشیمیایی به دلیل تولید در محل یون نقره و واکنش همزمان آن با پراکسی دی سولفات موجب کارایی بهتر و کاهش میزان مصرف پراکسی دی سولفات می شود. تغییرات طیف جذبی مواد رنگزا طی فرایند حذف توسط سیستم های فوق نشان داد که پیک جذبی این مواد رنگزا در طول موج ماکزیمم آن ها در شرایط بهینه سیستم به شدت کاهش می یابد که دلالت بر تخریب ماده رنگزا را دارد.

اسفرزه یکی از گیاهان دارویی مهم ایران است که کاشت آن بیشتر در زمین¬های نسبتاً شور انجام می¬شود. نوع تغذیه نیتروژن گیاهان می¬تواند در مقاومت آنها به شوری تأثیر زیادی داشته باشد. هدف از این پژوهش یافتن راهی برای کاهش اثرات زیانبار شوری بر رشد و میزان موسیلاژ بذر گیاه اسفرزه با استفاده از نوع تغذیه نیتروژن بود. آزمایش بهصورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار در محیط کشت شنی و در گلخانه انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح شوری صفر، 100 و 200 میلی¬مولار کلریدسدیم و سه نوع تغذیه نیتروژن از منبع نیترات، آمونیوم و ترکیب نیترات+¬آمونیوم بود. شوری سبب کاهش رشد، میزان اسیدهای آمینه، پروتئین، کلروفیل، درصد ازت، نیترات و فعالیت آنزیم نیترات ردوکتاز در گیاهان شد که این امر با توجه به انباشتگی یونهای سدیم و کلر و کاهش یون پتاسیم منطقی به نظر می¬رسد. بعلاوه با کاهش رشد تحت شوری طول سنبله، تعداد دانه در گلدان، وزن هزاردانه، شاخص تورم بذر و درصد موسیلاژ گیاه اسفرزه نیز کاهش یافت. در شرایط فاقد شوری بالاترین وزن خشک، غلظت پتاسیم، اسیدهای آمینه، طول سنبله و تعداد دانه در گلدان در تیمار آمونیوم به تنهایی مشاهده شد. تحت تنش شوری گیاهان تیمار شده با آمونیوم حساس¬ترین و گیاهان تغذیه شده با نیترات مقاوم¬ترین گیاهان به شوری بودند، به طوری که وزن خشک ریشه و وزن خشک کل گیاهان تغذیه شده با نیترات بالاتر و در گیاهان تغذیه شده با آمونیوم به تنهایی کمتر بود. تراکم یون¬های سدیم و کلر در گیاهان تغذیه شده با آمونیوم تحت شوری بیشتر و تراکم پتاسیم کمتر از دو تیمار دیگر نیتروژن بود. لذا سمیت این یون¬ها میزان اسیدهای آمینه و پروتئین¬ها را در تیمار آمونیوم نسبت به دو تیمار دیگر نیتروژن بیشتر کاهش داد و در نتیجه رشد رویشی کمتر وزن هزار دانه، میزان موسیلاژ و شاخص تورم بذر نیز کمتر شد. تیمارهای نیترات و نیترات به همراه آمونیوم تحت تنش شوری، به لحاظ انباشتگی کمتر یون¬های سمی سدیم و کلر، و بالاتر بودن یون پتاسیم، سمیت کمتر و در نتیجه کلروفیل، اسیدهای آمینه، پروتئین و درصد ازت بالاتر داشتند. این امر منجر به رشد بهتر و افزایش وزن هزار دانه و درصد موسیلاژ در این تیمارها شد. این نتایج نشان می¬دهد که استفاده از کود آمونیوم می¬تواند حساسیت اسفرزه به شوری را افزایش دهد و به کاهش رشد و عملکرد این گیاه منجر شود.