اتحادیه عرب بعنوان یک سازمان جهانی منطقه ای، مرکب از کشورهای بیشتر عربی جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا می باشد که در سال 1945 در راستای تحقق اهدافی متعالی از جمله، تقویت روابط میان کشورهای عضو و توسعه همکاریها در مسائل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و امنیتی، حفظ تمامیت ارضی کشورهای عضو، حفظ اقتدار دولت های عرب و تضمین استقلال و حاکمیت آنها، حل دوستانه و مسالمت آمیز منازعات کشورهای عضو اتحادیه عرب و... شکل گرفت؛ اما با گذشت زمان این اتحادیه، به واسطه شکاف هایی که در انسجام میان اعضایش پدیدار گشت، در رسیدن به اهداف خود با مشکلاتی رو به رو شد؛ بطوریکه تصمیمات اخیر این اتحادیه در قبال تحولات دو کشور سوریه و بحرین، گواه این مدعاست. اتحادیه عرب با اتخاذ رویکردی دوگانه در قبال تحولات این دو کشور، تصمیم به حمایت همه جانبه از خاندان آل خلیفه در بحرین گرفته و در این راستا با صدور بیانیه هایی در حمایت از رژیم آل خلیفه و توجیه اقدامات این رژیم برای حفظ امنیت خاندان حاکم بر این کشور تلاش نمود؛ اما در مقابل، با اوج گیری ناآرامی ها در کشور سوریه، نه تنها از خاندان اسد حمایت ننمود بلکه با صدور بیانیه ای، تعلیق عضویت دمشق در اتحادیه عرب را اعلام و با اعمال فشارهای بسیار بر سوریه در صدد است روند سقوط بشار اسد در این کشور را تسریع بخشد. این دو رویکرد متعارض حاکی از آن است که اتحادیه عرب از اهداف اصولی و اولیه خود فاصله گرفته؛ بطوریکه جایگاه و اعتبار خود در میان ملتهای عرب را از دست داده و امروزه دیگر موجودیت این اتحادیه زیر سوال است. پژوهش حاضر که در قالب چهار فصل به انجام رسیده(فصل اول: کلّیات، فصل دوم: اتحادیه عرب و تاریخچه آن، فصل سوم: سوریه و بحرین و فصل چهارم: بررسی تأثیر تصمیمات اتحادیه عرب بر تحولات دو کشور سوریه و بحرین)، در صدد سنجش فرضیه مطرح شده در فوق در پاسخ به سوال اصلی پژوهش تحت عنوان، تأثیر تصمیمات اتحادیه عرب بر تحولات دو کشور سوریه و بحرین در سالهای 2012 – 2011 چگونه بوده است؟ می باشد.