هدف این پژوهش، بررسی رابطه سازگاری تحصیلی و کیفیت زندگی در مدرسه با اهمالکاری تحصیلی در دانش آموزان پایه اول مدارس متوسطه دخترانه شهر مشهد بود. بدین منظور نمونه ای به حجم 380 نفر از دانش آموزان دختر پایه اول مدارس متوسطه مشهد با روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. پرسشنامه های اهمالکاری سولومون و راثبلوم (1984)، پرسشنامه سازگاری دانش آموزان (1993)، و پرسشنامه کیفیت زندگی در مدرسه اندرسون و بروک (2000) توسط آزمودنی ها تکمیل شد.تحلیل نتایج حاصل از اجرای همبستگی پیرسون نشان داد که اهمالکاری تحصیلی با سازگاری تحصیلی و کیفیت زندگی در مدرسه و معدل تحصیلی همبستگی منفی معنی دار دارند. همچنین سازگاری تحصیلی با کیفیت زندگی در مدرسه همبستگی مثبت معنی دار دارند. از طریق رگرسیون چندگانه مشخص شد که سازگاری تحصیلی و کیفیت زندگی در مدرسه پیش بینی کننده های مناسبی برای اهمالکاری تحصیلی بوده و سازگاری تحصیلی، قویترین پیش بینی کننده اهمالکاری تحصیلی می باشد.