بسیاری از مطالعات انجام شده در زمینه شناسایی عارضه راه از تصاویر ماهواره ای پیکسل مبنا می باشند. جهت کاستن از مشکلات روش های پیکسل مبنا، در این پایان نامه از روش عارضه مبنا استفاده شده است. همچنین در پردازش تصاویر معمولاً با عدم قطعیت هایی مانند عدم قطعیت های ناشی از تصویر نمودن عارضه سه بعدی در تصویر دو بعدی، مرزهای مبهم، شرایط روشنایی ضعیف و غیر یکنواخت و همچنین غیر خطی بودن سیستم های تصویربرداری مواجه می باشیم. از آنجایی که توابع عضویت در مجموعه های فازی نوع 1 قطعی می باشند، در این پایان نامه استفاده از مجموعه های فازی نوع 2 که به دلیل رفتار بسیار منعطف تر توابع عضویت فازی، امکان مدل نمودن نمونه هایی با عدم قطعیت های بالا را بیش از پیش فراهم می سازند پیشنهاد شده است. با توجه به اینکه یکی از مهم ترین چالش های حال حاضر سیستم های فازی نوع 2 تعداد محاسبات بالای آن می باشد، طرح ترکیبی جدیدی از الگوریتم ژنتیک شامل روش های pittsburg و cooperative-competitive جهت طراحی سیستم ارائه گردیده است.