تاتر شرق به نمایش های کشورهای چین، ژاپن، کره جنوبی، هند، اندونزی و... گفته می شود. نمایش های که هم در شیوه اجرا و هم در هدف اجرای نمایش با تاتر غرب کاملا متفاوت است. در اوایل قرن بیستم و در زمانی که تاتر غرب دچار تکار و رخوت در تاتر شده بود تنی چند از کاگردانان غربی با دیدن نمایش های شرقی و تاثیر پذیرفتن از این نوع از اجرا به افق های جدیدی در تاتر دست رسی پیدا کردند به طوری که برتولد برشت توانست قانون 2500 ساله ای که ارسطو برای تاتر ترسیم کرده بود را در هم شکند و شیوه و سبک نوعی به نام اپیک را وارد دنیای تاتر کرد و هم چنین میرهول و کریگ هم دست به تجربیات جدیدی زدند. در این پایان نامه تلاش می شود چگونگی این تاثیر پذیری را نمایان کند.