چکیده: در جامعه امروزی اغلب مردم اطلاعات خود را بیشتر از منابع واسطه ای چون ماهواره به دست می آورند تا این که اطلاعاتشان حاصل تجربه مستقیم باشد. بنابراین منابع واسطه ای قادرند، احساس شخص از واقعیت را شکل دهند. با وجود تصویب قانون ممنوعیت به کارگیری تجهیزات ماهواره در سال 1373، در حال حاضر حدود بیش از بیست و پنج میلیون ایرانی، کاربر شبکه های ماهواره ای بوده و به برنامه های شبکه های ماهواره ای دسترسی کنترل نشده ای دارند و جوانان نیز بیشترین مخاطبان این برنامه ها هستند. با ورود رسانه های جدید چون ماهواره شاهد تعارضاتی بین والدین و فرزندانی بوده ایم. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی تفاوت نگرش والدین و فرزندان نسبت به برنامه های ماهواره و شناخت عوامل موثر برگرایش های آنان با استفاده از روش پیمایشی و نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انجام شده است. حجم نمونه این پژوهش شامل 250 نفر از جوانان 18 تا 29 سال ساکن در منطقه 4 شهرداری تهران است. و نتایج به دست آمده از این پژوهش عبارتند از: میانگین ساعات تماشای روزانه برنامه های ماهواره توسط فرزندان 07/3 ساعت بوده و آنان روزانه بین 1 تا 3 ساعت بیینده برنامه های ماهواره هستند. میانگین ساعات روزانه تماشای برنامه های ماهواره توسط مادران برابر با 81/3 ساعت و در بین پدران 47/2 ساعت بوده است. بنابراین مادران بیش از فرزندان به تماشای ماهواره گرایش داشته اند. نتایج نشان داد که بین جنسیت و گرایش به ماهواره رابطه معناداری وجود دارد به طوری که زنان بیش از مردان به ماهواره گرایش داشته اند و مادران بیش از پدران ماهواره تماشا می کنند. بین تحصیلات و گرایش به برنامه های ماهواره در بین فرزندان و پدران رابطه معناداری وجود نداشت اما در مورد مادران بین این دو متغیر رابطه معناداری وجود داشت. به طوری که مادران با تحصیلات بالاتر ساعات کمتری ماهواره تماشا می کردند. همچنین بین سن و گرایش به ماهواره و بین قومیت و گرایش به ماهواره رابطه معناداری وجود ندارد. نتایج نشان داد که بین گرایش والدین و گرایش فرزندان نسبت به برنامه های ماهواره تفاوت معناداری وجود دارد. این تفاوت گرایش نه تنها در میزان گرایش بلکه در انتخاب برنامه ها نیز وجود داشته است به طوری که والدین بیشتر بیننده اخبار و فیلم های سینمایی بودند و فرزندان بیشتر بیننده برنامه های موسیقی و مستندهای علمی و آموزشی هستند. کلمات کلیدی: گرایش به ماهواره ها، جذابیت برنامه ها، احساس نیاز به برنامه ها، عوامل موثر، والدین، فرزندان

هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر مقایسه ای پورتفولیوی کاغذی و الکترونیک بر نگارش و خودمحوری زبان آموزان بوده است. بدین منظور، 60 زبان آموز سطح متوسطه از میان 90 نفر بر اساس نتایج به دست آمده در آزمون پایلوت شده pet انتخاب شدند. این زبان آموزان به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی، هر کدام متشکل از 30 نفر، قرار داده شدند. پیش از شروع مطالعه، زبان آموزان هر دو گروه درآزمون خود محوری و آزمون نگارش که به عنوان پیش آزمون برگزار شد شرکت کردند. هر دو گروه زبان آموزان از منابع درسی مشابه در مدت زمان 18 جلسه بهره مند شدند. تنها تفاوت بین دو گروه در نوع استفاده از منابع بود. در حالیکه زبان آموزان یکی از گروه های آزمایشی با استفاده از منابع مکتوب و بدون دسترسی به منابع آنلاین پورتفولیو کاغذی خود را آماده کردند، زبان آموزان گروه دیگر با استفاده از منابع اینترنتی پورتفولیو الکترونیک خود را تهیه کردند. در انتهای دوره، تمامی زبان آموزان ملزم به ارائه یک پورتفولیو شامل پنج نگارش بازبینی شده بودند. تحقیق فوق با برگزاری آزمون نگارش و آزمون خودمحوری به عنوان پس آزمون به پایان رسید. نتایج آزمون منووا نشان داد که هیچگونه تفاوتی بین تاثیر پورتفولیوی کاغذی و الکترونیک بر نگارش زبان آموزان وجود ندارد. در حالیکه ثابت شد پورتفولیوی کاغذی تاثیر قابل توجهی بر خود محوری زبان آموزان دارد.