اصولاً خدمات بین راهی همچون استراحتگاه ها و مراکز خدماتی در زمره عناصر ضروری زیر ساخت های حمل و نقل جاده ای می باشند. هدف از ارائه ای تسهیلات، تأمین نیازهای اساسی مسافرین، یعنی استراحت ، رفع خستگی و سوخت گیری، با توجه به میزان تقاضا می باشد. اگر چه هریک از این خدمات را در مکان های مجزا نیز می توان ارائه نمود، اما بنا به دلایل راحتی استفاده کنندگان، جنبه های اقتصادی ایجاد این مراکز، کارایی بیشتر و همچنین کاهش اختلاف در جریان ترافیک، بهتر است این خدمات در یک محل متمرکز شود. هدف عمده در این سطح، به کارگیری یافته های حاصل از شناخت به منظور ارائه طرح و برنامه است؛ به نحوی که بتوان به اتکا آن، سازمان فضایی ، مقیاس و انواع عملکرد مجموعه های خدماتی-رفاهی را به تناسب مکان ها با صرفه جویی انرژی در زمان های برنامه ای بدست آورد. طراحی معماری ساختمان پروژه باید حتی الامکان سازگار با اقلیم باشد، تا ساختمان از شرایط و امکان های مطلوب طبیعی بهره گیری نماید و در برابر شرایط نامطلوب اقلیمی محافظت گردد. این رویکرد در طراحی معماری ساختمان موجب می شود تا مقدار انرژی مورد نیاز برای تأمین شرایط آسایش حرارتی به حداقل برسد و بخشی از آن، از طریق طبیعی و در اکثر موارد با استفاده از سیستم های غیرفعال، تأمین شود. و در نتیجه مطالعات مذکور حاکی از آن است که با توجه به این که محور یزد- شیراز جزء سطوح عملکرد مشترک ملی وناحیه ای می باشد بنابراین در این محور باید مجتمع بین راهی و خدمات رفاهی بر مبنای عوامل موثر در صرفه جویی انرژی طراحی گردد.