چکیده در حال حاضر فعالیت های مربوط به گردشگری جایگاه خاصی در اقتصاد کشورها پیدا کرده. به طوریکه همه کشورهای جهان در رقابتی تنگاتنگ در پی بهره گیری از مزایای اقتصادی این صنعت به ویژه برای دریافت سهم بیشتری از درآمد و افزایش سطح اشتغال خود هستند. بدیهی است که بدون شناخت و ارزیابی قابلیت ها و توان های بالقوه و بالفعل جاذبه های گردشگری و طبقه بندی انواع گردشگری، امکان برنامه ریزی و پیش بینی علمی و اصولی وجود نخواهد داشت. گردشگری کشاورزی به عنوان گونه ای جدیدی از گردشگری روستایی بوده که در دهه های اخیر با توجه به رشد و توسعه شتابان شهرها و افزایش فشارهای روحی و روانی بر انسان ساکن در محیط های شهری، در کشورهای توسعه یافته پیش از پیش نمود یافته است. شهرستان محلات به دلیل برخورداری از جاذبه های زیبا و کم نظیر کشاورزی از جمله مزارع و باغات پرورش گل و گیاه همچنین برگزاری نمایشگاه و جشنواره گل و گیاه می تواند با مدیریت و برنامه ریزی علمی به یک قطب آگروتوریسم در کشور تبدیل شود. پژوهش حاضر با هدف تبیین جاذبه ها و شناخت توانمندی های گردشگری کشاورزی در شهرستان محلات، همچنین ارائه راهکارهای مناسب جهت رشد و توسعه این نوع از گردشگری در این شهرستان تدوین شده است. این پژوهش با توجه به نوع هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، از نوع تحقیقات توصیفی - تحلیلی می باشد. جامعه آماری گردشگران، کارشناسان و مسولان و گلکاران بوده و روش نمونه برداری به شیوه ساده و تصادفی است که برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه استفاده شده است در تحلیل داده ها از نرم افزارهای spss و excel و arcgis استفاده شده است. یافته های پژوهش حاکی است مهمترین عامل جهت جذب گردشگر در شهرستان محلات جاذبه های کشاورزی این شهرستان از جمله مزارع و باغات پرورش گل و گیاه می باشد. همچنین تدوین راهبردهای توسعه گردشگری کشاورزی نیازمند آگاهی، از قابلیت های این شهرستان در زمینه آگروتوریسم و ساماندهی آن در چارچوبی مناسب است تا به این وسیله زمینه های جذب بیشتر گردشگران داخلی و خارجی را فراهم آید. این شهر علی رغم برخورداری از ظرفیت های بی نظیر در زمینه ی گردشگری کشاورزی، به علت کمبود امکانات و خدمات اقامتی و رفاهی، ضعف تبلیغات، مسایل مدیریتی با مشکل مواجه است با این حال به دلیل برخورداری از جاذبه های طبیعی همچون باغ لاله، مزارع و باغات پرورش گل و گیاه،کوچه باغها و برگزاری جشنواره و نمایشگاه گل و گیاه و آب و هوای مطلوب به عنوان نقاط قوت این شهرستان در کنار اصلاح نهادهای مدیریتی، تقویت تبلیغات، تعامل و هم فکری بین مسئولین، سازمان های مرتبط با گردشگری، مردم و کشاورزان،گلکاران از مهم ترین رهیافت ها به منظور توسعه گردشگری کشاورزی این شهرستان تلقی می گردند. واژگان کلیدی: گردشگری کشاورزی، گردشگری، توسعه، شهرستان محلات

آب همیشه به عنوان یکی از عوامل مهم توسعه به شمار می رود. این مسأله بخصوص در ایران با توجه به قرارگیری در منطقه خشک جهان جنبه ای حیاتی تر به خود می گیرد. کشاورزی نیز به عنوان یکی از مهم ترین عرصه های تأمین نیازهای انسانی بیشترین وابستگی را به منابع آبی داشته که با رشد جمعیت و مسائل مربوط به کمبود منابع آب برای توسعه اراضی کشاورزی نگرانی در زمینه تأمین آب مورد نیاز آن همواره با سیر صعودی مواجه بوده است. تحقیق حاضر با هدف آگاهی از تأثیرات کم آبی درجامعه روستایی، شناخت راههای توسعه سازگار با کم آبی و دستیابی به راهکارهایی برای تضمین معیشت روستایی در منطقه به انجام رسیده است. محدوده مطالعاتی پژوهش در شرق شهرستان اصفهان و در حوضه رودخانه زاینده رود، تعداد 10 دهستان با 135447 نفر جمعیت را در بر می گیرد. این منطقه از سال 1330 تا کنون حالتهای مختلف بارندگی از ترسالی شدید تا خشکسالی متوسط را تجربه کرده است و در سالهای اخیر پس از یک دوره ترسالی خفیف در سالهای 82 تا 85 در وضعیت خشکسالی به سر می برد. این خشکسالی تبعاتی از خود بر جای گذاشته است که می توان آثار آن را درسیستم هیدرولوژیک، وضعیت اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی مشاهده نمود. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی و علّی است که علاوه بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای با حضور مستمر در منطقه و تکمیل 467 پرسشنامه در 54 روستا از 162 روستای محدوده مورد مطالعه و نیز انجام مصاحبه با کارشناسان و خبرگان محلی، اقدام به جمع آوری اطلاعات و آمار اقتصادی – اجتماعی پیرامون خشکسالی شده است. پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار گرفته و پس از تأیید با بهره گیری از نرم افزارهای excel و spss تحلیل های آماری لازم ( تحلیل عاملی، آزمون تی، آزمون f (تحلیل واریانس: anova)، آزمون تعقیبی دانکن، روش شبکه عصبی، سری زمانی و ...) صورت پذیرفته و برای نمایش مکانی نتایج تحلیل ها از نرم افزارarc gis استفاده گردیده است. نتایج حاصل از آزمون های صورت پذیرفته در خصوص ابعاد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی و رد فرض صفر در آزمون های مربوطه با سطح معنی داری کمتر از 05/0 موید آن است بحران منابع آب کشاورزی در منطقه مورد مطالعه از خود آثار منفی از خود بر جای گذاشته است. به منظور امکان سنجی توسعه کشاورزی با روش های متناسب با شرایط کم آبی از 27 راهکار پیشنهادی 16 راهکار که فرض صفر در آزمون مربوطه به نفع گروه استفاده کننده رد شده است به عنوان راهکارهای اثر بخش برگزیده شد. در ادامه جهت گسترش زمینه های فعالیت خارج از بخش کشاورزی بر مبنای نتایج حاصل از پرسشنامه و نیز نتایج حاصل از ارزیابی توان اکولوژیک راهکارهایی مانند توسعه توریسم، صنعت، جنگلداری و آبزی پروری برای تضمین معیشت روستایی ارائه گردید.

یکی از راهبردهای توسعه که پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، با هدف دستیابی به توسعه در مناطق روستایی، تهیه و اجرا گردید، طرح هادی روستایی است که به عنوان مهم ترین سند رسمی و قانونی توسعه و عمران یک روستا در کشور ما مطرح می باشد و جایگاهی مشابه جایگاه طرح جامع و هادی شهری برای روستاها دارد اما علی رغم حجم عظیم سرمایه گذاری های انجام شده ارزیابی صورت گرفته درباره این طرح ها محدود و اندک بوده است. هدف مطالعه ی حاضر، ارزیابی اثرات اجرای طرح های هادی در بخش مرکزی شهرستان لردگان است. جامعه آماری پژوهش حاضر را خانوارهای روستایی ساکن در بخش مرکزی شهرستان لردگان که طرح هادی در روستاهای آن ها اجرا شده است تشکیل می دهند. روش تحقیق توصیفی_تحلیلی است و به منظور تعیین تعداد نمونه ها با بهره گیری از فرمول کوکران تعداد 338 خانوار به صورت نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شده اند. ابزار تحقیق پرسشنامه است. روایی صوری آن توسط کارشناسان مورد تأیید قرار گرفت و پایایی آن با انجام پیش آزمون و تحلیل داده های پرسشنامه مذکور و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (899/0) مورد تأیید قرار گرفت. نتایج حاکی از عملکرد بهتر این طرح ها از نظر کالبدی و اجتماعی نسبت به عملکرد اقتصادی این طرح ها بوده است و در کل، میزان آگاهی خانواده های روستائی از روند اجرای طرح و ماهیت طرح ناچیز بوده است، امّا اجرای صحیح آن را در بهبود وضعیت زندگی ، افزایش سطح خدمات، افزایش علاقه به سکونت در روستا و حتی جذب جمعیت در روستای خود موثر دانسته اند.

چکیده طی نیم قرن اخیر تبدیل روستاهای بزرگ به شهرهای کوچک سبب رشد فزاینده تعداد شهرها شده است. در کشور ما نیز افزایش تعداد شهرها از طریق اجرای سیاست ارتقای روستاهای بزرگ به شهر بعنوان یک اقدام مهم انجام گردیده است و موضوع مهم قابل بررسی در این فرایند نیز آثار و پیامدهای تبدیل روستاها به شهر می باشد. در این راستا تحقیق حاضر با هدف شناخت دقیق تحولات و جابه جاییهای جمعیت روستایی در دهه های اخیر و شناخت و ارزیابی پیامدهای اصلی تبدیل روستا به شهر به بررسی این موضوع در شهرستانهای جنوبی استان اصفهان(شهرضا، دهاقان و مبارکه) پرداخته است.این پژوهش با توجه به نوع هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد. روش نمونه گیری به روشی ساده و تصادفی است که برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه استفاده شده است. در تحلیل یافته ها نرم افزارهای spss, excelو arc gis به کار برده شده است. یافته های پژوهش، تحولات وجابه جاییهای جمعیت روستایی را بویژه در قالب تبدیل روستا به شهر در شهرستانهای مورد مطالعه طی دوره 1390- 1365 نشان می دهد. بطور کلی در 3 شهرستان مورد مطالعه 28 روستا با 37756 نفر جمعیت تبدیل به شهر شده اند که از این تعداد روستای تبدیل به شهر شده، 16 مورد در شهرستان مبارکه، 9 مورد در شهرستان شهرضا و 3 مورد در شهرستان دهاقان می باشد.لازم به ذکر است که در شهرستانهای مورد مطالعه، فرایند تبدیل روستا به شهر به دو صورت ادغام روستا در شهر یا تبدیل روستاها به شهر صورت گرفته است، همچنین علاوه بر فرایند تبدیل روستا به شهر، 27 روستای کم جمعیت این 3 شهرستان نیز طی این دوره خالی از سکنه شده اند. نتیجه دیگر حاصل از این پژوهش این است که فرایند تبدیل روستا به شهر در مناطق مورد مطالعه دارای پیامدهایی بوده است که از جمله پیامدهای مثبت این فرایند عبارت اند از: رضایتمندی از تبدیل روستا به شهر، ایجاد فرصت های شغلی جدید و بعضی از پیامدهای منفی این فرایند نیز، کاهش انسجام اجتماعی مردم، تغییر کاربری اراضی و تخریب اراضی می باشد. واژگان کلیدی: تبدیل روستا به شهر،روستاشهر، روستا، شهر، شهرستان های جنوبی استان اصفهان.

چکیده ندارد.