میکروتیوبرها غده های بسیار کوچک سیب زمینی هستند که در شرایط آزمایشگاهی و در کشت بافت گیاهی تولید می شوند. مهمترین اهداف تولید میکروتیوبر عبارتند از: 1- تکثیر سریع غده بذری 2- تولید غده بذری با کیفیت و عاری از عوامل بیماریزا و ویروسی 3- حمل و نقل و جابجایی آسان غده های بذری. به منظور شناسایی موثرترین غلظت تنظیم کننده های رشد { 6-بنزیل آمینو پورین (bap) و سایکوسل(ccc) } و بهترین رقم در شرایط کشت بافت جهت تولید میکروتیوبر، آزمایشی به صورت فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی با 4 غلظت (0، 5، 10و 15 میلی گرم بر لیتر) bap و 4 غلظت (0، 250، 500 و 1000 میلی گرم بر لیتر) ccc و دو رقم سیب زمینی (سانته و آریندا) در4 تکرار انجام شد. صفات تعداد، اندازه، وزن تر و خشک، تعداد چشم و عملکرد میکروتیوبر و طول ریشه، طول شاخساره، وزن تر و خشک گیاه، تعداد استولون و عناصر غذایی گیاه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بهترین رقم برای تولید میکروتیوبر رقم آریندا و بهترین محیط کشت برای تعداد میکروتیوبر و تعداد چشم در هر غده در غلظت 10 میلی گرم بر لیتر bap و 250 میلی گرم بر لیتر ccc بدست آمد. بیشترین وزن تازه و عملکرد میکروتیوبر در غلظت 5 میلی گرم بر لیتر bap و بدون حضور ccc بدست آمد. بهترین محیط کشت برای وزن خشک و اندازه غده در غلظت 10 میلی گرم بر لیتر bap و بدون حضور ccc بدست آمد. کمترین طول شاخساره و ریشه در غلظت 10 میلی گرم بر لیتر bap و بدون حضور ccc و کمترین وزن تر گیاه در غلظت 10 میلی گرم بر لیتر bap و 250 میلی گرم بر لیتر ccc و کمترین وزن خشک گیاه در غلظت 5 میلی گرم بر لیتر bap و 250 میلی گرم بر لیتر ccc بدست آمد. کمترین مقدار استولون تبدیل نشده به غده در غلظت 5 میلی گرم بر لیتر bap و 1000 میلی گرم بر لیتر ccc بدست آمد. bap باعث کاهش عناصر غذایی در شاخساره و ریشه گیاهچه ها شد کم بودن مواد غذایی در گیاه نشان از کشیده شدن این مواد به داخل غده و تجمع در آن است. به طور کلی بهترین غلظت برای bap غلظت های 5 و 10 میلی گرم بر لیتر و برای ccc غلظت 250 میلی گرم بر لیتر در برهمکنش بین این دو هورمون برای تولید میکروتیوبر بود.

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی توده های دستنبو، تعداد 28 ژنوتیپ از سراسر کشور گرد آوری و با استفاده از نشانگرهای مورفولوژیکی و مولکولی rapd بررسی شدند. این پژوهش به دو صورت جداگانه به اجرا درآمد. در آزمایش نخست، توده های دستنبو در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار کشت شد. در این آزمایش تنوع مورفولوژیکی ژنوتیپ های دستنبو با استفاده از توصیف نامه ملون ipgri مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس تفاوت معنی داری در سطح یک درصد برای همه صفات ارزیابی شده در بین ژنوتیپ های دستنبو نشان داد. همچنین نتایج حاصل از مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترصفات در ژنوتیپ های مورد مطالعه اختلاف معنی داری با هم دارند. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، تجزیه همبستگی صفات نشان داد که وزن میوه با صفات طول میوه، عرض میوه، طول حفره داخلی، عرض حفره داخلی و طول بذر همبستگی مثبت و معنی داری دارد. همچنین عملکرد میوه با تعداد بذر در میوه همبستگی منفی دارد. با توجه به مدل رگرسیونی به دست آمده، صفات قطر طوقه و ضخامت گوشت میوه بیشترین تاثیر در متغیر عملکرد داشتند. در تجزیه صفات به عامل ها 8 عامل اصلی 85/87% از واریانس کل را توجیه کرد. تجزیه خوشه ای بر اساس صفات مورفولوژی ژنوتیپ ها را به دو گروه جداگانه تفکیک نمود، در آزمایش دوم، برای درک بهتر چگونگی تنوع ژنتیکی توده های دستنبو، تعیین چندشکلی و فاصله ژنتیکی در بین توده ها، از نشانگرهای مولکولی rapd استفاده شد. شباهت ژنتیکی ژنوتیپ ها با استفاده از ضریب تشابه ساده و به روش upgma صورت پذیرفت. 10 آغازگر به کار برده شده در مجموع 92 قطعه تولید کردند که از بین آن ها 64 قطعه دارای چندشکلی مناسب بودند. درصد چندشکلی کل به دست آمده 6/64 درصد بود. تجزیه خوشه ای براساس ماتریس تشابه ساده به روش upgma رسم شد. دندروگرام به دست آمده از تجزیه خوشه ای در حد تشابه 54/0 ژنوتیپ های دستنبو را به سه گروه اصلی تقسیم کرد. بیشترین تشابه بین ژنوتیپ های d2 و d3 به میزان 91/0 بود. با مقایسه دندروگرام خوشه ای حاصل از تجزیه داده های مورفولوژیکی و مولکولی rapd، قسمتی از نتایج مورفولوژیکی و مولکولی با هم مطابقت نشان دادند و در بیشتر موارد بین نتایج تفاوت دیده شد

به منظور یافتن بهترین محیط کشت و ریزنمونه برای کالوس زایی و جنین زایی سوماتیکی گیاه آنغوزه در شرایط درون شیشه ای پژوهشی در سه مرحله انجام شد. مرحله ی نخست این پژوهش با 42 تیمار هورمونی و 5 ریزنمونه در چهار تکرار انجام شد. مرحله دوم نیز با تیمار هورمونی مشابه مرحله ی اول و کالوس حاصل از 3 ریزنمونه در محیط کشت های جامد و مایع و در سه تکرار انجام گردید. مرحله ی سوم که با هدف باززایی غیرمستقیم انجام شد با 17 تیمار هورمونی، کالوس حاصل از سه ریزنمونه و دو محیط کشت ms و ms2/1 و در سه تکرار بود.. نتایج آزمایش نخست نشان داد که ریشه چه توانایی بیشتری برای القای کالوس دارد و کالوس حاصل از این ریزنمونه وزن و میانگین قطر کالوس بیشتری نسبت به ریزنمونه های دیگر داشت. در پژوهش حاضر مشخص گردید که کالوس حاصل از گیاه آنغوزه توانایی تولید جنین های سوماتیکی را دارد و کالوس حاصل از ریشه چه و هیپوکوتیل پتانسیل جنین زایی را دارند.